پذیرش گسترده و برچسب «پوپولیستی» که به بسیاری از سازمان‌ها زده می‌شود نه تنها به تورم واژگان جدید (neologism) حول پوپولیسم که پیش‌تر از سوی «دز» (Dezé) در سال ۲۰۰۴ مطرح شده بود کمک می‌کند (واژگانی مانند نو پوپولیسم، پوپولیسم ملی، یورو پوپولیسم، پوپولیسم مدرن، پوپولیسم جدید) بلکه فراوانی تعاریف در دسترس در این ادبیات را توضیح می‌دهد. امروزه، یک پراکندگی شایع وجود دارد که موجب یک وضعیت واحد می‌شود: ظاهرا اجتناب از این واژه کاملا غیرممکن است اما تفاوت متون، دستیابی به تعریفی مشترک را که بتواند مرزها و ویژگی‌های ملی را در نوردد واقعا دشوار می‌سازد. همچنین فراوانی تعاریف در دسترس در این ادبیات را توضیح می‌دهد که هر نویسنده‌ای اغلب تعاریف خاص خود را دارد.  در برخی موارد، پوپولیسم با وضعیت سیاسی جور در نمی‌آید. در چندین کشور، این مفهوم باید به دسته‌بندی‌های متفاوت تقسیم شود تا آن را برای تحقیق دانشگاهی مناسب سازد. در این موارد، مفهوم پوپولیسم به منزله راهی برای تمایزگذاری و تشخیص میان نیروهای متعدد معنا می‌دهد.

در دانمارک، «حزب مردم دانمارک» یک پوپولیسم عملگرا و «قابل احترام» را نشان می‌دهد که بسیار دور از دیدگاه‌های ضد اسلامی رادیکالی است که از سوی شبکه‌ها و گروه‌های «راستی» همچون «جامعه مطبوعات آزاد» [Free Press Society: در ۱ژانویه ۲۰۰۹ در دانمارک تاسیس شد و هدف اعلامی‌اش «دفاع از آزادی بیان در هر کجا و از سوی هر کسی است که مورد تهدید قرار بگیرد»] پخش می‌شود. در بلغارستان «پوپولیسم نرم» (soft populism) در ارتباط با بازگشت پادشاه سابق «سیمون ساکس کوبورگوتسکی» [Simeon Saxcoburgotski: آخرین پادشاه بلغارستان که سپس به‌عنوان نخست‌وزیر از ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۵ خدمت کرد] به‌کار گرفته می‌شود که با سرمایه‌گذاری بر نام و شهرت خود و استفاده از منابع شخصی پیروز انتخابات شد در حالی که نماد «پوپولیسم سخت» سازمان «اتاکا» [Ataka: حزب سیاسی ملی‌گرای بلغارستان که نام اصلی‌اش «National Union Attack» است] است که تولیدکننده نفرت و حمایت از تبعیض علیه «دیگران» است.