توربوشارژر به خروجی اگزوز موتور متصل می‌شود. گازهای خروجی از سیلندر، توربین را می‌چرخانند که شبیه یک توربین گازی است. توربین توسط یک محور به کمپرسور که بین منی فول هوا و لوله‌های ورودی هوا واقع شده متصل می‌شود و کمپرسور هوای ورودی به پیستون را فشرده می‌کند. گازهای خروجی از بین پره‌های توربین عبور می‌کنند و آن را می‌چرخانند که هرچه گازهای بیشتری خارج شود، توربین سریع‌تر می‌چرخد و در طرف دیگر محوری که به توربین متصل است، کمپرسور هوا را به سیلندرها پمپ می‌کند. کمپرسور یک پمپ از نوع گریز از مرکز است که هوا را از مرکز پره‌ها می‌کشد و به بیرون پمپ می‌کند.

برای رسیدن به دورهای بالا، محور توربین باید به دقت پشتیبانی شود. بیشتر یاتاقان‌ها در این سرعت خراب می‌شوند و بنابراین بیشتر توربوشارژها از یاتاقان‌های مایع استفاده می‌کنند. این نوع یاتاقان محور را روی لایه‌ی نازکی از روغن که به طور پیوسته به دور محور پمپ می‌شود نگه می‌دارد.

این نوع یاتاقان دو مزیت دارد: یکی اینکه محور و سایر قسمت‌های توربوشارژ را خنک نگه می‌دارد و دوم اینکه محور بدون اصطکاک چندانی می‌چرخد.

با هوای فشرده‌ای که توسط توربوشارژ به سیلندر پمپ می‌شود، در افزایش فشار توسط حرکت پیستون خطر ضربه زدن به موتور وجود دارد، زیرا وقتی هوا فشرده می‌شود دمای آن افزایش می‌یابد. این دما ممکن است آنقدر افزایش یابد که سوخت پیش از جرقه زدن شمع‌ها و در زمان نامناسب بسوزد که این باعث کوبش موتور می‌شود.

خودروهای دارای توربوشارژ اغلب باید از سوختی با درجه اکتان بالاتر استفاده کنند تا موتور ضربه نبیند.

اگر فشار واقعا بالا باشد باید نسبت تراکم موتور کاهش یابد تا کوبش نداشته باشد.