محدودیت‌های پرواز خودروهای هوایی

دنیای‌اقتصاد: اگر امروز زیرساخت‌های لازم ایجاد نشود، شهرها آمادگی پرواز خودروهای هوایی شخصی [خودروی پرنده] را پیدا نخواهند کرد. به گزارش سایپانیوز، تقریباً هیچ کس نیست که در ترافیک گیر نیفتاده باشد و صدای تیک تاک ساعت و حس بد هدر رفتن وقت گرانبها را تجربه نکرده باشد. بدتر از ترافیک سنگین و قفل شده، رسیدن به مقصدی است که جای پارک ندارد و به قدری خودروها تنگ در کنار هم قرار گرفته‌اند که حتی جا برای پیدا شدن از تاکسی‌های اینترنتی هم وجود ندارد. برای آمبولانس‌ها و ارائه‌کنندگان خدمات پزشکی و پیراپزشکی این ترافیک‌های سنگین به معنی مرگ و زندگی است.تقریباً همه ما در چنین هنگامه‌ای نگاهی به آسمان کرده و آرزوی مان این بوده که ‌ای کاش این خودرو پرنده بود و ما را از این دام نجات می‌داد. واقعیت این است که طراحی و ساخت خودروی پرنده یا به عبارت دقیق‌تر خودروی هوایی شخصی کار سختی نیست و تا به حال شرکت‌های مختلفی نمونه‌های موفقی را ساخته و آزموده‌اند. فناوری هوایی سالیان سال است که وجود دارد اما آن چه هنوز مستلزم شکل‌گیری است، قوانین و مقررات و زیرساخت‌های لازم برای گسترش آنها است.برای آنکه خودروهای هوایی شخصی تجاری و پلاک شوند، ابتدا باید قوانین آن در مجلس نمایندگان و سنا به تصویب برسد.

در حال حاضر قوانین معروف به eVTOL مخفف electric vertical takeoff and landing vehicles‌ [خودروهای برقی با پرواز و فرود عمودی] در حال تدوین، بررسی و تصویب در دو مجلس است.آنچه هنوز وجود ندارد زیرساخت و مکان فرود این خودروها است.در صورت گسترش این وسایل نقلیه هوایی مسیرهای درون شهری که اکنون ۹۰ دقیقه طول می‌کشند، تا ۱۰ دقیقه قابل کاهش است. برای تحقق چنین رویایی باید مانند ایستگاه‌های تاکسی در داخل شهر، اماکنی ایجاد شوند که خودروهای هوایی شخصی عمود پرواز و عمود فرود از آن نقطه حرکت خود را آغاز کنند یا پایان دهند. شاید باید از همین حالا بالای برج‌ها اماکنی برای پرواز و فرود این وسایل نقلیه احداث شود و سرنشینان برج به جای رفتن به پارکینگ‌های زیرزمین با آسانسور به نقاط فرود و پرواز خودروهای هوایی شخصی بالای پشت بام بروند. البته همین حالا در بسیاری از کشورهای پیشرفته در ساختمان‌های اداری و در بیمارستان‌ها مکان خاصی برای فرود و پرواز هلیکوپتر ایجاد شده اما هلیکوپترها سر و صدای مهیبی دارند و پرواز آنها در محیط‌های شهری پرجمعیت بسیار خطرناک است. به همین دلیل است که امکان پرواز و فرود هلیکوپترها را در بیرون یا مرز بیرونی شهرها می‌سازند تا هم ایمنی بالا برود هم از سرو صدا کاسته شود.

پرواز هوایی شهری به هیچ عنوان موضوع تازه‌ای نیست.اما سر و صدای زیاد، محدودیت فضای اختصاصی، تمهیدات ایمنی سه عامل مهمی است که استفاده از هلیکوپترها را در فضای شهری محدود کرده بود. اما حالا ماشین‌های هوایی عمودپرواز و عمودفرود فعلی به قدری از لحاظ طراحی بهتر از هلیکوپترها هستند که می‌توانند ایده مناسبی باشند اما هنوز مشکل سر و صدا در آنها به قوت خود باقی است و با توجه به وزن انسان و میزان باری که مجبور است جابه‌جا کند، بال و ملخ این خودروهای پرنده از یک حدی نمی‌تواند کوتاه‌تر باشد.در ضمن به جای آنکه فرودگاه در بیرون شهر برای آنها در نظر گرفته شود، باید مثل ایستگاه‌های مترو به فواصل معین و کوتاه از هم مکان‌هایی برای دستیابی یا دسترسی به این خودروهای هوایی ایجاد شوند.برعکس خودرو که فقط به پارکینگ برای استقرار نیاز دارد، خودروهای هوایی پرنده به فضای بیشتری برای فرود آمدن یا بلند شدن نیاز دارند.اگر قرار باشد سفرهای درون شهری برای این خودروهای هوایی در نظر گرفته شود، نیاز به فضای بسیار عظیمی در داخل شهرها است.تاکنون مدیران شهری و مدیران ناسا، انواع راه‌ و روش‌ها را برای حل این مساله بررسی کرده‌اند.برای محقق شدن آرزوی انسان و گسترش خودروهای پرنده، لازم است که سقف همه منازل تبدیل به فرودگاه‌های مینیاتوری شود و چنین تغییری در زیرساخت‌ها علاوه بر سرمایه‌گذاری بسیار سنگین، نیاز به وقت خیلی زیادی دارد.از همین حالا قابل پیش بینی است که در کلان‌شهرهای آینده به تدریج در ساخت برج‌ها و منازل موضوع خودروهای هوایی شخصی مد نظر قرار خواهد گرفت.