خرم آفریدی (Khurram Afridi) استادیار مهندسی کامپیوتر و برق دانشگاه کورنل ۷ سال است که روی زیرساخت‌های شارژ بی‌سیمی خودروهای برقی در جاده‌های آمریکا کار می‌کند. او می‌گوید: «در آینده نزدیک یکی از خطوط بزرگراه‌ها، به تجهیزاتی مجهز می‌شود که می‌تواند خودروهای برقی را شارژ کند و در پایان مسیر برای صاحب آن خودرو صورت حساب بفرستد.» آفریدی اعتقاد دارد که شارژ بی‌سیمی تاثیر زیادی در کاهش اضطراب پیمایش- نرسیدن به ایستگاه بعدی برای شارژ خودرو- دارد. در حال حاضر ۸/ ۱ میلیون خودروی برقی با باتری کار می‌کنند و در جاده‌ها و خیابان‌های آمریکا در حال تردد هستند. اما فقط ۱۰۰ هزار پریز شارژ خودرو در ۴۱ هزار جایگاه عمومی وجود دارد. بر اساس برنامه‌ریزی دولت فعلی در آمریکا ظرف یک دهه باید ۵۰۰ هزار پریز جدید در جایگاه‌های شارژ عمومی ایجاد شوند، هر چند رسیدن به چنین هدفی، از نظر کارشناسان خیلی دشوار است. اخیرا هم خبری توسط دانشگاه کالیفرنیا منتشر شده است که به دلایل دشواری و زمانبر بودن شارژ خودرو، از هر ۵ نفر صاحب خودروهای برقی یکی به بنزینی بازگشته است. اطلاعات منتشر شده توسط جی دی پاور هم نشان داده است که اصلی‌ترین مانع گسترش خودروهای برقی تجاری، اضطراب پیمایش است و رانندگان همیشه این ترس در وجودشان هست که به جایگاه بعدی نرسند. آفریدی هم می‌گوید: «تنها راهی که می‌توان مردم را ترغیب به خرید خودروهای برقی کرد این است که شارژ دوباره خودروهایشان به آسانی سوخت گیری مجدد خودروهای بنزینی باشد. اگر فناوری شارژ بی‌سیمی عملی شود، حتی از شیوه‌های سنتی و خودروهای بنزینی هم آسان‌تر خواهد بود.» شاید برای شما هم جالب باشد که دانش پشت این پروژه به نیکولا تسلا بر می‌گردد که ۱۰۰ سال پیش به فناوری تولید برق بی‌سیمی رسیده بود. در این فناوری جدید، صفحه‌های فلزی نصب شده در جاده، میدان الکتریکی القایی به وجود می‌آورد که می‌تواند خودروهای در حال عبور را شارژ کند. با فناوری‌های فعلی یک خودروی لیف ۴ تا ۵ ساعت نیاز دارد که در این بزرگراه‌ها حرکت کند تا باتری آن به طور کامل شارژ شود. و اگر قرار باشد بزرگراه‌ها به سامانه‌های شارژ خودرو مجهز شوند، نیاز به بازسازی و نو سازی عظیمی در بزرگراه‌ها وجود دارد. اما اگر این فناوری کامل شود، ساخت بزرگراه‌های جدید یا ترمیم بزرگراه‌های قدیمی می‌تواند با تجهیز به سامانه شارژ بی‌سیمی همراه باشد.