همیشه به مرگ می خندید

مراسم نخستین سالروز درگذشت احمد آقالو بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون با حضور جمعی از هنرمندان و مسوولان برگزار شد. در این مراسم که عصر روز سه‌شنبه در خانه هنرمندان ایران برگزار شد، رضا بابک یکی از دوستان احمد آقالو یادآور شد:سال ۵۲ یکی از نخستین تله‌تئاترهای کودک را کار کردم. احمد آقالو شیر تئاتر من بود، پس از ۲۸ سال کار نکردن در عرصه تئاتر کودک و نوجوان می‌خواستم «هملت شازده کوچولوی دانمارک» را کار کنم، متن را به احمد دادم و خواند و قرار بود پادشاه ما باشد؛ اما نشد.

او در ادامه در یادداشتی که به این مناسبت نوشته بود احمد آقالو را هنرمندی بزرگ، انسانی عزیز و دوست‌داشتنی توصیف کرده بود که پر از تنهایی و طنز بود و با روح طربناکش کنار ما ایستاده و ما را نگاه می‌کند، بی‌هیچ سخنی، رها، بی‌پیرانه و بی‌تکلف، بی‌پندارهای زندگی ایستاده و ما را می‌نگرد. با طنز زیبایش برای ریش‌خند نامردمی‌ها، دغل‌بازی‌ها و دروغ‌ها.

سپس رضا کیانیان در سخنانی مطرح کرد: سلام بر روح احمد، خنده احمد و نگاه احمد.

او با اشاره به عکسی از احمد آقالو که روی صحنه تالار بتهوون گذاشته شده بود، اضافه کرد: اینجا که نشسته بودم، دیدم این عکس او بی‌مناسبت نیست. لابد احمد خودش دوست داشته که این عکس امروز اینجا باشد؛ چون خنده‌های او را هیچ‌کس نمی‌تواند فراموش کند. او در این عکس به ما نگاه نمی‌کند، یک قدم آن‌سوتر را نگاه می‌کند. یک قدم آن‌سوتر، مرگ است از همان زمان که او را می‌شناختم به مرگ می‌خندید.

سپس میکائیل شهرستانی دیگر هنرمند حاضر در این مراسم و یکی دیگر از دوستان احمد آقالو در سخنانی با تایید سخنان رضا کیانیان گفت: احمد جایی برای گریستن باقی نمی‌گذاشت، او حتی در روزهای آخر زندگی درد و رنجش را انکار می‌کرد، می‌گوید بیمارانی که به بیماری او دچار هستند، با بیماری می‌جنگند؛ اما او نمی‌جنگید چون لزومی نمی‌دید؛ چون مرگ را بخشی از زندگی و هستی می‌دید. روزهایی که کنارش بودیم چه زود گذشت بی‌هیچ شائبه‌ای کنار او شاگردی می‌کردم.