رابرت دنیرو تولدش را جشن گرفت
اسطوره در ۶۶ سالگی
نگاه سوم- «رابرت دنیرو»، بازیگر و کارگردان سرشناس سینمای جهان و برنده دو جایزه اسکار دیروز ۶۶ ساله شد.
این خبر را اصلا نمی‌شود دست کم گرفت. دنیرو برای میلیون‌ها طرفدار سینما یک اسطوره تکرار نشدنی است که هم در عرصه بازیگری و هم در عرصه کارگردانی خوش درخشیده است. او در ۱۷آگوست ۱۹۴۳در نیویورک، از پدر و مادری هنرمند متولد شد. پدرش شاعر مجسمه‌ساز و نقاش بود. مادرش ویرجینیا آدمیرال نیز یک نقاش بود که مدت کوتاهی پس از تولد بابی از پدر او جدا شد. او در ایتالیای کوچک نیویورک، برانکس بزرگ شد و به خاطر خجالتی بودن و جثه کوچکش به Bobby Milk معروف بود.
در ۱۰سالگی اولین نقشش را در تئاتری در نقش شیر در جادوگر اوز بازی کرد؛ ولی بعدا برای پیوستن به یک گروه خیابانی تئاتر را کنار گذاشت. در شانزده سالگی بازی در نمایش خرس اثر چخوف او را به دنیای بازیگری برگرداند تا او اولین چک دستمزدش را به عنوان بازیگر دریافت کند.
اولین موفقیت بابی در برابر دوربین با فیلم Bloody Mama در سال ۱۹۷۰ به دست آمد. این فیلم درهای ورود بابی را به‌هالیود گشود و او توانست به بزرگ‌ترین مرکز فیلمسازی جهان وارد شود تا بتواند تبدیل به بزرگ‌ترین هنرپیشه سینما شود. بابی کماکان به ایفای نقش‌های ارزان مشغول بود تا نقشی را در برابر مایکل موریارتی برای فیلم «طبل را آهسته بنواز» محصول ۱۹۷۳ ایفا نمود. موفقیت بزرگ بعدی دنیرو هنگامی‌بود که فرانسیس فورد کاپولا او را برای نقش دون کورلئونه جوان در فیلم پدرخوانده محصول ۱۹۷۴ انتخاب کرد. ارائه شخصیتی چند لایه در این فیلم با آن لهجه قوی و شیرین سیسیلی که نتیجه ساعت‌ها تمرین و مطالعه بود، منجر به دریافت اولین جایزه اسکار برای بهترین بازیگر نقش دوم شد. در هر خیابانی در هر شهری در این دنیا یک هیچ‌کسی هست که رویای کسی بودن را در سر دارد.
بابی برای اجرای نقشی در یکی از فیلم‌های ساخته اسکورسیزی که به یکی از بهترین فیلم‌های رابرت دنیرو شد، روزهای متمادی را در تاکسی‌ها در نیویورک می‌نشست و رفتارهای رانندگان تاکسی را تماشا می‌کرد تا خود او در سال ۱۹۷۶ نقش ترویس بیکل را در فیلم راننده تاکسی ایفا کند.
در سال ۱۹۷۸ رابرت دنیرو با اجرای نقش مایکل ورانسکی در فیلم شکارچی گوزن ساخته چیمینو، یکی دیگر از بازی‌های عالی خود را ارائه داد. فیلم بعدی او که از شاهکارهای مارتین اسکورسیزی است در سال ۱۹۸۰ ساخته شد و اولین جایزه اسکار بازیگر نقش اول را برای او به همراه آورد. گاو خشمگین که بابی در نقش جیک لا موتا یک مشت زن وزن متوسط که بسیار قوی ولی احساسی بسیار متزلزل را بازی می‌کرد.
دنیرو بزرگ‌ترین افتخارات سینمایی‌اش را مرهون بازی در فیلم‌های «اسکورسیزی» است. وی برای فیلم «راننده تاکسی» نامزد اسکار شد و دومین جایزه اسکار خود را با فیلم «گاو خشمگین» به‌دست آورد و در سال ۱۹۹۲ با فیلم «تنگه وحشت» برای ششمین‌بار نامزدی اسکار را تجربه کرد.
وی به‌خاطر تعهدی که به نقش‌هایش داشت، در فیلم‌ها تن به هر مشتقی می‌داد. برای فیلم «گاو خشمگین» ۲۷ کیلو به وزن خود اضافه کرد، برای «تنگه وحشت» با ارتودنسی دندان‌هایش را به‌هم ریخت، در «پدرخوانده ۲» سه ماه در منطقه جنایت‌آمیز سیسیل ایتالیا زندگی کرد و برای «نیویورک، نیویورک» نواختن ساکسی‌فون را به‌سختی آموخت.
در اواسط دهه ۸۰ بود که «دنیرو» برای تکراری نشدن نقش‌های منفی به‌عنوان اراذل و اوباش، به فیلم‌های کمدی رو آورد که از سرشناس‌ترین آن‌ها می‌توان به «برزیل» (۱۹۸۵)، «گریز نیمه‌شب»(۱۹۸۸)، «این را تحلیل کن»(۱۹۹۹)، «ملاقات با والدین» (۲۰۰۰) و «ملاقات با فاکرها»(۲۰۰۴) اشاره کرد.
دنیرو در بسیاری از ژانرهای سینمایی نقش‌آفرینی داشته است؛ برای مثال در سینمای وحشت آثاری چون «فرانکشتاین»(۱۹۹۴) و «موهبت الهی» (۲۰۰۴) را دارد، در سینمای کمدی شاهکاری چون «سلطان کمدی» را دارد که نقش مقابل «جری لوئیس»، کمدین بزرگ تاریخ سینما را بازی کرد، در ژانر ورزشی در فیلم ماندگار «گاو خشمگین» بازی کرد که به عقیده برخی منتقدین بهترین فیلم ورزشی تاریخ سینما است و در ژانر گنگستری هم فیلم «رفقای خوب» و «تسخیرناپذیران» را بازی کرده است.
رابرت دنیرو ۶۶ساله تاکنون در ۸۰فیلم سینمایی بازی کرده و افتخارات فراوانی به دست آورده است. وی در سال ۱۹۸۱ برای فیلم «گاو خشمگین» بهترین بازیگر مرد جوایز گلدن گلوب شد، در سال ۱۹۹۳ شیر طلای افتخاری جشنواره ونیز را گرفت، در سال ۲۰۰۰جایزه یک عمر دستاورد سینمایی سن‌سباستین را گرفت و در سال ۲۰۰۸جایزه مشارکت چشم‌گیر در صنعت سینما را از کارلووی‌واری دریافت کرد.
دنیرو در سال ۱۹۹۳وارد دنیای کارگردانی شد و اولین تجربه فیلمسازی‌اش را با «یک داستان برانکسی» به‌دست آورد. دومین فیلم او در سال ۲۰۰۶ با نام «چوپان خوب» بود که «آنجلینا جولی» و «مت دیمون» در آن ایفای نقش داشتند.
آخرین نقش‌آفرینی دنیرو در سینما بازی در فیلم «قتل عادلانه» در سال ۲۰۰۸ بود که نقش مقابل «آل‌پاچینو» را بازی کرد.
ارسال نظر