جمهوری خلق چین، به‌رغم بیش از هزار میلیارد دلار ذخیره ارزی، با مشکل بزرگ تورم و بیکاری روبه‌رو است. جست‌وجوی راه حلی برای مقابله با این دشواری‌ها، یکی از مهم‌ترین موضوعات بحث نشست امسال کنگره خلق بود. رهبری چین، در کنگره خلق چین اعلام کرد برای محدود نگاه داشتن فشارهای ناشی از تورم و بیکاری، به همه اقدامات ممکن متوسل خواهد شد.

وزیر کار چین، بیکاری را جدی‌ترین مشکل کشورش خواند و «ون جیابائو» نخست وزیر اعلام کرد که دولت قصد دارد در سال جاری ۱۰‌میلیون فرصت شغلی تازه ایجاد کند و بیکاری را به زیر ۴ و نیم درصد برساند.

«چو کون» در آستانه پایان تحصیلات خود در رشته مهندسی ساختمان دانشگاه شانگهای قرار دارد. او، در یکی از نمایشگاه‌های متعدد کاریابی برای فارغ‌التحصیلان دانشگاهی شانس خود را برای ورود به بازار کار آزمایش کرده است و امید زیادی به موفقیت ندارد.

وی می‌گوید: «وضعیت در دو سال گذشته دشوار شده و در آینده ممکن است بدتر هم بشود. تعداد جویندگان کار در شهرهای بزرگ سال به سال بیشتر می‌شود و بازار کار پاسخگوی این نیاز نیست.»

چو کون، یکی از ۲۰‌میلیون جوان چینی است که امسال برای ورود به بازار کار فشار می‌آورند. جذب افراد ۲۰ تا ۳۰ ساله به بازار کار، یکی از مهم‌ترین دشواری‌های سال آینده خواهد بود. تا چندی پیش، مشکل دولت تنها یافتن کار برای اخراجیان واحدهای دولتی بود. بخش مهمی از افراد این گروه، اکنون به سن بازنشستگی رسیده‌اند.

بخش دیگری از اخراجیان واحدهای دولتی جذب برنامه‌های ایجاد اشتغال موقت خود دولت شده‌اند و بر تعداد افرادی که اشتغال کاذب یا ناکافی دارند افزوده‌اند. اما به هر‌حال این دو گروه، در آمار رسمی بیکاران جای ندارند.

رهبری چین، در بیان رسمی، تعداد بیکاران را ۴‌درصد جمعیت قادر به‌کاراعلام می‌کند.

اما از دید «پنگ شی تسه» جامعه شناس دانشگاه فودان شانگهای، این آمار تنها در حدی محدود قابل‌قبول است. وی اظهار می‌دارد: «این آمار، تنها مربوط به کسانی است که پس از پذیرش سکونت‌شان در شهرها به عنوان جویای کار ثبت‌نام کرده‌اند و کمک بیکاری دریافت می‌کنند.»

در حالی که بیش از ۶۰‌درصد جمعیت چین در روستاها زندگی می‌کنند، بیکاران این بخش، در آمار منظور نمی‌شوند. این گروه، به عنوان کارگران مهاجر به شهرها می‌روند و در بخش ساختمان کار می‌کنند. جامعه‌شناس دانشگاه فودان، معتقد است: «بزرگ‌ترین تفاوت ما با کشورهای صنعتی، جدایی سخت شهر و روستا است. در کشورهای پیشرفته، دهقان شغل است و نزد ما هویت. به این ترتیب، جامعه چین دارای دو هویت متفاوت است و آمار رسمی دولت، تنها به جمعیت شهری مربوط می‌شود. کشاورزان، از دید دولت مرکزی همیشه قطعه زمینی دارند که روی آن کار می‌کنند و به این دلیل به آمار بیکاران راه نمی‌یابند.»

به گفته پنگ شو تسه: «مجموعه سیستم آموزشی چین برای تربیت کارمندان شکل گرفته است.»

کارگران سیار، حاضرند در شهرها با پول کم کارهای سخت را انجام دهند. چیزی که آنها کم دارند، آموزش است. کارگر ساده در چین فراوان است، اما در زمینه کارگر متخصص، حتی در شهرهای بزرگ کمبود وجود دارد. در سال جاری، ۵‌میلیون و ۵۰۰‌هزار نفر از دانشگاه‌های چین فارغ‌التحصیل می‌شوند. رقمی که تاکنون سابقه نداشته است. همه این دانشجویان می‌خواهند در شهرهای شرق کشور بمانند و مشغول کار شوند.