به گزارش سایت دیپلماسی ایرانی در ادامه این مطلب آمده است: اکنون که حمایت ایران، در تاب‌آوری و توانمندی نظامی حماس به حساب می‌آید، به نظر می‌رسد که توانمندی‌های نظامی منطقه‌ای خود ایران نیز کاملا قدرتمند باشد. تهران همچنین جسارت تازه‌ای را بروز می‌دهد. هرچند تهران به یک منازعه گسترده‌تر مایل نیست اما بر نمایش قدرت حماس حساب کرده و در حالی که حزب‌الله به تبادل آتش با اسرائیل ادامه می‌دهد و دیگر گروه‌های تحت حمایت ایران نیروهای آمریکایی را هدف می‌گیرند، هزینه‌ها و ریسک‌ها را افزایش می‌دهد. هنوز هم ایالات متحده آمریکا، نفوذ زیادی در خاورمیانه دارد اما حمایتش از جنگ اسرائیل در غزه، به شکل کارسازی اعتبارش را در این منطقه تضعیف کرده، به ویژه که ادعای «دفاع از خودِ» اسرائیل به مجازات جمعی فلسطینی‌ها تبدیل شده است.

پس آمریکا باید راهبرد تازه‌ای را برای خاورمیانه طراحی کند، راهبردی که بتواند واقعیت‌هایی را که واشنگتن نادیده گرفته است، به حساب آورد. برای مثال، واشنگتن نمی‌تواند بیش از این مساله فلسطین را نادیده بگیرد. در واقع ناچار است که حل و فصل این منازعه را در کانون تلاش‌های خود قرار دهد. ناممکن خواهد بود که آمریکا بتواند با دیگر مسائل این منطقه برخورد کند – از جمله با آینده روابط عربی – اسرائیلی – بی‌آنکه مسیر معتبری برای یک کشور قابل پذیرش فلسطینی در آینده شکل گیرد. واشنگتن همچنین باید قدرت در حال رشد تهران را چاره کند که در خاورمیانه جنجال به پا کرده است. اگر آمریکا می‌خواهد صلح را به خاورمیانه بیاورد، باید راه‌های تازه‌ای برای محدود کردن ایران و نیابتی‌هایش بیابد. به همان اندازه هم مهم است که واشنگتن تمایل ایران در به چالش کشیدن نظم منطقه‌ای را کم کند.

واشنگتن به ویژه به توافق تازه‌ای برای جلوگیری از حرکت ایران به سمت توانمندی سلاح‌های هسته‌ای نیاز دارد. برای دستیابی به این اهداف، واشنگتن مجبور نیست که همه رشته‌هایی را که بافته است پنبه کند. در واقع می‌تواند – و باید – بر عناصر نظمی که پیش‌تر در نظر داشته است، بنا کند. واشنگتن به ویژه باید طرح تازه‌اش برای منطقه را در مشارکت با عربستان سعودی جلو ببرد که روابط کارآمدی با ایران، اسرائیل و تمامی جهان عرب دارد. ریاض می‌تواند از نفوذ گسترده‌اش برای احیای گفت‌وگوهای اسرائیلی – فلسطینی و کمک به آمریکا برای امضای یک توافق هسته‌ای با ایران استفاده کند. ریاض و واشنگتن، همچنین می‌توانند در کنار هم، کریدور اقتصادی خاورمیانه را که آمریکا برای موازنه‌بخشی با چین به آن نیاز دارد، ایجاد کنند.

این معامله بزرگِ تازه، به آن سر‌راستی توافقی نیست که آمریکا پیش از هفتم اکتبر درباره آن سرگرم گفت‌وگو بود: نه با عادی‌سازی میان عربستان و اسرائیل آغاز می‌شود و نه به اتحاد عربی – اسرائیلی علیه ایران ختم خواهد شد. اما برخلاف توافق‌‌های پیشین، این چارچوب تازه، قابل دستیابی و شدنی است و اگر به درستی انجام شود، تنش‌های منطقه‌ای را کاهش می‌دهد و صلحی پایدار را برقرار خواهد کرد.