اگر قرارداد فروش پهپاد بین ایران و روسیه منعقد شود، این قرارداد به معنای یکپارچگی در انتقال تخصص پهپادها بین طرف‌های مخالف با غرب در سایه جنگ مستمر در اوکراین است. در میان نابسامانی‌های گسترده در تجهیزات، قیمت تولید پهپاد روسیه افزایش یافته و هزینه‌های برخی اجزای آن از ۳۰ به ۲۰۰‌درصد افزایش یافته، این مساله واردات پهپاد را جایگزین ارزان‌تری کرده است. تحلیلگران روس، معتقدند که ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه به راه‌حل‌های فوری و موثر با قیمت‌های معقولی برای ادامه جنگ در اوکراین نیاز دارد. در واقع، پهپادهای ایرانی می‌تواند حمله مستمر روسیه را به چند طریق تقویت کند و کارکرد آن از اطلاعاتی، نظارتی و شناسایی، به رزمی تبدیل شود، امری که پهپادهای ایرانی را برای حملات دقیق به اهداف با ارزش اوکراین، ایده‌‌‌آل می‌کند.

پهپادهای شاهد ۱۹۱ و شاهد ۱۲۹ می‌تواند موشک‌های هدایت شونده دقیقی را حمل کند، امری که ذخایر مهمات را حفظ می‌کند و از آن در عملیات خودسرانه استفاده نمی‌کند. از نظر هزینه و سود نیز، این دو پهپاد امکانات بسیاری را با هزینه پایین در اختیار روسیه می‌گذارد و این در حالی است که اکثر پدافند هوایی اوکراین طبق طراحی‌های شوروی است. اما پهپادهای ایرانی نمی‌تواند راه‌حلی سحرانگیز به پوتین برای پیچیدگی‌های جنگ اوکراین ارائه دهد، این پهپادها همچنین نمی‌تواند جای پهپادهای روسیه را که هزینه تولید آن زیاد شده است، بگیرد. تفاوت آشکاری بین مفهوم عملیات پهپادهای ایرانی و روسی وجود دارد. از سوی دیگر، تهران از پهپادها برای پیچیدگی حملات ویژه و تقویت توانایی شبه‌نظامیان استفاده می‌کند، اما در رابطه با روسیه، پهپادها بخش جدایی‌ناپذیر شبکه جنگ سایبری از جمله آتش توپخانه و آتش ضد باتری محسوب می‌شود و ماموریت‌هایی از جمله جنگ سایبری، شناسایی، اطلاعات و انجام حملات بسیار پیچیده انجام می‌دهد.

با وجود اینکه پهپادهای ایران، راه‌حلی ارزان و مناسب برای رفع کمبود پیوسته مهمات هدایت شونده دقیق در روسیه به شمار می‌رود، اما نمی‌تواند به صورت کامل، جای ماموریت‌های تعیین‌کننده روسیه را بگیرد و نمی‌توان پهپادهای ایران را به طور موثر در شبکه‌ها و پیوندهای داده‌ای روسیه بدون هماهنگ‌سازی پایگاه‌های داده ادغام کرد. در کنار عدم‌انسجام فنی، این قرارداد خطرات سیاسی بسیاری برای ایران خواهد داشت. به طور خلاصه باید گفت که پهپادهای ایران راه‌حل‌های ارزان‌قیمتی برای روسیه است که می‌تواند قابلیت‌های حملات روسیه را تکمیل کند و پهپادهای انتحاری ایران به صورت ویژه‌ای می‌تواند برای روسیه به‌ویژه برای هدف قراردادن اهداف با ارزش بسیار با دقتی فزاینده مفید باشد. با وجود این ، موانع بسیاری مانند سختی ادغام سیستم‌ها بدون حضور نیروهای ایرانی و پیامدهای سیاسی احتمالی که خواهد داشت، وجود دارد که ممکن است ایران را از این ایده منصرف کند.