به گزارش «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: آدانی در توییتی با بیان «اقدامی با اهمیت استراتژیک و تاریخی بسیار زیاد برای هر دو ملت!» تاکید کرد سود اسرائیل روشن است، اما برای هند، این یک پیشرفت مهم و نشان‌دهنده پیروزی بر چین و ایجاد یک پل ارتباطی در دریای مدیترانه است. هند در سال ۱۹۹۲ روابط دیپلماتیک با اسرائیل برقرار کرد، اما روابط استراتژیک بین دو بازیگر مدتی قبل بی‌سر و صدا ادامه داشت. امروزه هند بزرگ‌ترین واردکننده تسلیحات اسرائیلی در جهان است که سالانه بالغ بر یک میلیارد دلار است. این کشور همچنین در تولید تسلیحات با اسرائیل شریک است، مانور‌‌های نظامی مشترک برگزار می‌کند و مربیان نظامی اسرائیلی را به کار می‌گیرد. همزمان، هند روابط دیپلماتیک و اقتصادی با ایران را تقویت کرده است. در ماه ژوئن، حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه ایران به دهلی نو سفر کرد و با همکار هندی خود و همچنین نخست وزیر مودی دیدار کرد. چند روز بعد معاونان وزرای خارجه دو کشور برای بررسی مسائل دوجانبه از جمله توسعه بیشتر بندر چابهار دیدار کردند. هند متعهد به سرمایه‌گذاری ۵۰۰ میلیون دلاری در این بندر است که قرار است به عنوان یک ایستگاه راهبردی بین هند، ایران و آسیای مرکزی باشد. برای ادامه توسعه، هند معافیت نادری از ایالات متحده از تحریم‌های اعمال شده علیه ایران دریافت کرد. یکی از دلایل این امر رقابت چابهار با بندر دریایی گوادر پاکستان است که در ۹۰کیلومتری آن قرار دارد. چین میلیارد‌‌ها دلار سرمایه‌گذاری کرده است تا گوادر بتواند به عنوان یک گره در ابتکار کمربند و جاده چین، ایستگاهی بین این کشور و کشور‌‌های حوزه خلیج فارس، عمل کند. واشنگتن ترجیح می‌دهد که چابهار، حتی اگر در ایران باشد، به بندر اصلی منطقه تبدیل شود. روابط نزدیک بین هند و ایران لزوما به ضرر اسرائیل تمام نمی‌شود، همان‌طور که معاملات اسرائیل با هند به جایگاه هند در ایران لطمه‌‌ای وارد نکرده است. ایران به فروش نفت به هند ادامه خواهد داد و هرگز تجارت را مشروط به قطع روابط دهلی نو با اسرائیل نکرده است، همان‌طور که هرگز چنین تقاضایی از ترکیه یا هیچ کشور دیگری که با آن روابط تجاری دارد، نداشته است. اسرائیل نیز همین سیاست را در پیش گرفته است. فروش تسلیحات اسرائیل به هند مشروط به پایان دادن به روابط دهلی نو با ایران نبوده است، همان‌طور که چنین شرطی را برای شرکت آدانی که بندر حیفا را خریداری می‌کند، اعمال نکرد، حتی اگر بنادر آدانی در هند کالا‌‌هایی را که از ایران می‌‌آیند نگهداری کنند. شبکه پیوند‌‌ها و منافعی که هند، اسرائیل و ایران را به هم پیوند می‌دهد بار دیگر ثابت می‌کند که استراتژی دوگانه که به دنبال تمایز بین حامیان و مخالفان ایران است و می‌خواهد ائتلافی ضدایرانی بسازد، روی کاغذ خوب به نظر می‌‌رسد. اما بر صخره‌های سیاست واقع‌‌گرایانه فرو می‌‌ریزد.