موسویان در پاسخ به اینکه مذاکرات بالاخره بعد از سه ماه به شکل حضوری و البته با تصمیم آمریکا و ایران از سر گرفته شد،  اما نه در وین بلکه در قطر،  به نظر شما جا به جایی مکان مذاکرات چه معنایی به لحاظ سیاسی دارد؟ گفت: «اصولا «مکان مذاکره» اهمیت چندانی ندارد بلکه «محتوا و نتیجه مذاکره» مهم است. «مکان» این مذاکرات زمانی اهمیت قابل‌توجهی پیدا می‌کرد که به تناوب در تهران و واشنگتن انجام می‌‌‌شد. بحث مکان مذاکره در دوره ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد هم بزرگ شد و به جای سوئیس و اتریش،  مذاکرات در کشورهای همسایه یعنی ترکیه و عراق و قزاقستان برگزار شد که نتیجه آن هم ۶ قطعنامه اجماعی قدرت‌‌‌های جهانی در شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران بود،  اما این نتیجه به خاطر مکان مذاکره نبود،  بلکه به دلیل محتوا و سیاست و روش مذاکره بود.» وی در پاسخ به اینکه در سه ماه گذشته تعامل و رد و بدل پیام میان دو طرف در جریان بوده است اما این رایزنی‌‌‌ها و تلاش‌‌‌ها راه به جایی نبرد، به نظر شما الان اتفاق تازه یا به عبارتی گشایشی اتفاق افتاده است یا دو طرف تصمیم گرفتند همان بحث‌‌‌های تلفنی و non paper‌ها را حضوری دنبال کنند؟ گفت: این شیوه گفت‌‌‌وگو راه را نسبت به شیوه گفت‌‌‌وگوهای ۱۵ ماه گذشته تسهیل می‌‌‌کند.

در عین حال معتقدم اگر گفت‌‌‌وگوها مستقیم باشد،  سرعت کار بالا می‌‌‌رود،  از سوءتفاهمات احتمالی در مسیر نقل و انتقال پیام‌‌‌ها جلوگیری می‌‌‌شود،  شانس توافق بیشتر می‌‌‌شود و زمینه اینکه آمریکا احتمالا بتواند امتیاز بیشتری بدهد نیز فراهم می‌‌‌شود. به هر حال آمریکایی‌‌‌ها اگر بخواهند امتیاز ویژه‌ای بدهند،  ترجیح می‌‌‌دهند در گفت‌‌‌وگوی مستقیم این مساله انجام شود تا اینکه به واسطه بدهند.»

اخبار مرتبط