در ادامه این مطلب آمده است: سوال این است که مثلا نمی‌شد گفت‌وگو درباره گسترش روابط اقتصادی با زیمبابوه، کشوری که از سوی ایران و تمام کشورهای جهان به خاطر شیوع «اومیکرون» ممنوع‌السفر شده است را به زمانی دیگر موکول کرد؟ یا امضای تفاهم‌نامه معدنی میان ایران و کشور مالی اقدامی فوری بود که مثلا با لغو سفر، ضربه‌ای به منافع ملی بزند؟ ناهماهنگی میان دستگاه‌ها تا بدانجاست که همزمان با ورود این هیات‌های آفریقایی به تهران، سازمان هواپیمایی کشوری ممنوعیت‌های مستقیم و غیرمستقیم سفر به کشورهای آفریقایی را اعلام کرده اما باز سفر هیات‌های زیمبابوه و مالی انجام شده است.