در متن نامه ۲۷ اندیشکده آمده است: دستگاه سیاست خارجی و ساختار وزارت امور خارجه کشور از سال‌ها پیش گرفتار مسائل و مشکلات جدی و عمیق نهادی و ادراکی است و بدون برنامه راهبردی مبتنی بر زمانمندی مشخص، به‌صورت روزمره و متاثر از خواست و میل گروه‌ها و جریان‌های ذی‌نفع دولت‌ها اداره می‌شود. این در حالی است که این وزارتخانه باید به‌مثابه قرارگاه نیروهای عملیاتی فرامرزی، از چنان قابلیت بالایی برخوردار باشد که بتواند در خارج از مرزهای جغرافیایی، فرهنگی و مذهبی، به سامان‌دهی امور مرتبط با منافع ملی کشور مبادرت ورزد. بررسی اقدامات وزارت امور خارجه در دهه‌های اخیر نشان می‌دهد که در جهت ارائه ادراک راهبردی از الگوی حاکم بر نظام بین‌الملل، اصلاح کارکردها و پیش‌بینی ساختارهای نهادی متناسب برای کنشگری فعال جهت ارتقای منزلت جمهوری اسلامی ایران در محیط بین‌المللی، ابتکارات لازم مدنظر قرار نگرفته است.

 

در این نامه تاکید شده است: با عنایت به تحولات بنیادین در محیط نظام بین‌الملل و سر بر آوردن قدرت‌های نوظهور و شکل‌گیری محیط‌های اقتصادی جدید و در راستای نیاز کشور به تجارت خارجی به منظور توسعه جریان تولید و همچنین رفع ناکارآمدی نهادی وزارت امورخارجه نسبت به این تحولات و نیازهای کشور، جمعی از اندیشکده مطرح سیاست خارجی و دیپلماسی اقتصادی در قالب نامه ذیل، مهم‌ترین انگاره‌ها و درس‌آموخته‌هایی را که کانونی شدن اقتصاد در سیاست خارجی در پی دارد، شامل موارد ذیل است:

۱. کانونی شدن مقوله اقتصاد در حلقه سیاست خارجی با تمرکز بر توسعه تجارت خارجی

۲. هم‌افزایی نهادی در حوزه تجارت خارجی با محوریت وزارت امور خارجه

۳. اتخاذ سیاست همسایگی

۴. تقویت راهبرد نگاه به شرق و قدرت‌های نوظهور

۵. اصلاح روابط با چین

۶. لزوم توجه جدی به فدراسیون روسیه و حوزه راهبردی اوراسیا

۷. محیط‌های تجاری نوظهور آفریقا و آمریکای جنوبی

۸. تحول ساختاری و سازمانی در نهاد وزارت امور خارجه

در پایان این نامه تاکید شده است: برای بهبود، تقویت و ارتقای سطح کیفی وزارت امور خارجه که می‌تواند موجبات بیشینه‌سازی منافع ملی کشور را فراهم آورد، اصلاحات ساختاری در رویه‌های پیشین این نهاد ضرورت دارد. به‌منظور نائل آمدن به اهداف مذکور پیشنهاد می‌شود که ضمن اصلاح ساختار وزارت امور خارجه، فردی با «روحیه تحول‌خواهی»، دارای قدرت چانه‌زنی و شناخت از پیچیدگی‌های ساختار قدرت به‌ویژه در کشورهای نوظهور عالم (از جمله چین و روسیه)،  متخصص و باتجربه در امور عینی اقتصادی و تجارت خارجی، با سابقه قوی سیاسی و دیپلماتیک و آشنا با ظرفیت‌های اقتصادی کشور و بازارهای هدف در راس این وزارتخانه راهبردی قرار گیرد تا فارغ از مصلحت‌اندیشی‌های بوروکراتیک و سازمانی، ضمن پیگیری ابتکارات و اصلاحات بالا با تعیین برنامه‌های اولویت‌دار، زمینه لازم را برای ارتقای جایگاه جمهوری اسلامی ایران در سطح نظام بین‌الملل فراهم نماید.

اخبار مرتبط