به گزارش «انتخاب» رضا نصری در این یادداشت نوشت:

۱- اگر برجام در وین احیا شود، در دولت اول رئیسی پرونده ایران از شورای‌امنیت خارج می‌شود، سازوکار موسوم به «ماشه» منحل می‌‌‌شود و برخی از مهم‌ترین و تنش‌آفرین‌ترین محدودیت‌ها (از جمله محدودیت‌های برنامه موشکی) برچیده می‌شود.

۲- در چنین شرایطی مهم‌ترین کار دولت رئیسی حفظ وضع موجود برجام و احیانا آغاز مذاکره با کشورهای منطقه خواهد بود که- به تخمین راب مالی- دست‌کم تا پایان دوره دوم بایدن به طول خواهد انجامید. مذاکراتی که ایران می‌تواند بدون سایه سیاه تحریم در چارچوب طرحی مانند طرح صلح هرمز پیش ببرد.

۳- اگر مذاکرات وین شکست بخورد، دولت رئیسی مجبور است تحت شرایط بسیار سخت اقتصادی و اجتماعی کشور را زیر سایه سنگین شورای امنیت- با تمام تبعات حقوقی و امنیتی آن- اداره کند و احیانا از موضعی به مراتب دشوارتر از قبل وارد دور جدیدی از مذاکرات شود.

۴- مذاکراتی که تا آن زمان مشمول شرایط و قید و بندهای جدیدی خواهد شد که کنگره در این حدفاصل به دولت بایدن (و دولت بعدی) تحمیل خواهد کرد.

۵- لازم است تیم سیاست خارجی دولت رئیسی برای هر دو سناریو مجهز و آماده باشد؛ یعنی متشکل از افرادی باشد که هم دارای اعتبار بین‌المللی باشند، هم اعتقاد و توان و تسلط لازم برای مدیریت برجام را داشته باشند، هم بتوانند برای خنثی‌‌کردن اجماع‌‌سازی، امنیتی‌سازی و ایران‌هراسی از ابزار دیپلماسی، رسانه‌های بین‌المللی و شبکه‌های اجتماعی بهره‌برداری کنند و هم قادر به پیشبرد مذاکرات طولانی و پیچیده منطقه‌ای باشند.

۶- به‌رغم تمام ملاحظات سیاسی و جناحی، تیم مذاکره‌کننده برجام جزء تفکیک‌ناپذیری از «راه‌حل» خواهد بود.