به گزارش سرویس بین‌الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: «درحال‌حاضر می‌توان خاورمیانه را به‌دو دسته «کشورهای حزب جمهوری‌خواه» و «کشورهای حزب دموکرات» تقسیم کرد. البته اردن در این میان استثنا محسوب می‌شود، زیرا هر دو حزب روابط خوبی با عبدالله دوم، پادشاه این کشور دارند. اما دولت‌های اسرائیل، مصر، امارات و عربستان در کمپ جمهوری‌خواهان قرار دارند، از این لحاظ که سیاستمداران یا رای‌دهندگان جمهوری‌خواه بیشتر از منافع یا نگرانی‌های این کشورها حمایت می‌کنند. در مقابل، دموکرات‌ها بیشتر به توافق هسته‌ای ایران و حمایت از حقوق فلسطینی‌ها اهمیت می‌دهند.»

در این گزارش آمده است، از اواسط دهه ۲۰۰۰ روابط بین آمریکا و اسرائیل در کنار حق حمل سلاح، مالیات، قوانین سقط و بودجه دفاعی به یکی از موضوعات مهم برای جمهوری‌خواهان تبدیل شده است. آنها اشاره می‌کنند که اسرائیل تنها کشور دموکراتیک در خاورمیانه است، منافع و ارزش‌های مشترکی با آمریکا دارد و منبع ترویج خشونت در منطقه نیست. بدون شک برخی فعالان و تحلیلگران صحت این ادعاها را زیرسوال می‌برند. در مقابل، در سال‌های اخیر تعداد بیشتری از دموکرات‌ها نسبت به پیوند ویژه بین دو کشور ابراز تردید کرده‌اند. آنها به‌طور ویژه نگران مسائلی همچون حقوق‌بشر، عدالت بین‌المللی و مداخله‌گرایی نظامی هستند. در نتیجه، دو حزب همچون گذشته در مورد حمایت از اسرائیل اجماع‌نظر ندارند. تلاش نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل برای نابود کردن توافق هسته‌ای ایران نیز باعث افزایش سطح بی‌اعتمادی دموکرات‌ها نسبت به‌دولت اسرائیل شده است.

مصر نیز یکی از دیگر نقاط اختلاف بین دو حزب محسوب می‌شود. در سال ۲۰۱۳ کودتای ارتش به رهبری عبدالفتاح السیسی به سرنگونی حکومت محمد مرسی و بازگشت یک حکومت اقتدارگرا در این کشور منجر شد. دولت اوباما به‌خاطر مسائلی همچون نقض حقوق‌بشر روابط خوبی با رژیم السیسی نداشت. به همین خاطر مصری‌ها از پیروزی دونالد ترامپ در سال ۲۰۱۶ استقبال کردند. اما سیاستمداران جمهوری‌خواه اولویت زیادی برای مسائل حقوق بشر و دموکراسی در مصر قائل نیستند زیرا معتقدند که اسلام‌گرایی خطر بزرگ‌تری برای منافع آمریکا در منطقه است. جمهوری‌خواهان آقای السیسی را به‌عنوان یکی از متحدان قوی خود در جنگ علیه افراط‌گرایی می‌بینند. اما امارات‌متحده‌عربی و رهبر این کشور نیز همچون جمهوری‌خواهان آمریکا معتقدند که ایران و اسلام‌گراها تهدیدات اصلی در مقابل ثبات و امنیت منطقه هستند. البته دموکرات‌ها نیز با این دیدگاه موافق هستند. اما سیاستمداران جمهوری‌خواه و رهبران امارات راه‌حل‌های ارائه شده توسط دموکرات‌ها از جمله مذاکره و تغییرات دموکراتیک را ساده‌لوحانه تصور می‌کنند. واشنگتن و ابوظبی از زمان پیروزی ترامپ در انتخابات روابط نزدیکی با یکدیگر داشته‌اند. محمد بن‌زاید، رهبر امارات در دسامبر ۲۰۱۶ با برخی مقامات نزدیک به ترامپ در شهر نیویورک دیدار کرد. ترامپ همچنین به‌طور عمومی از محاصره اقتصادی قطر توسط امارات، عربستان و متحدانشان حمایت کرد.

اما بدون شک درحال‌حاضر عربستان به‌عنوان مهم‌ترین متحد دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات‌متحده آمریکا در نظر گرفته می‌شود. عربستان و محمد بن‌سلمان، ولیعهد این کشور در ماه‌های اخیر به‌خاطر قتل جمال خاشقجی، روزنامه‌نگار منتقد سعودی و همچنین مداخله نظامی خود در یمن شدیدا مورد انتقاد قرار گرفتند. اما ترامپ تمام تلاش خود را برای محافظت از محمد بن‌سلمان انجام داد. اخیرا نمایندگان دموکرات در مجلس آمریکا به‌دنبال تصویب لایحه‌ای برای قطع کمک‌های آمریکا از ائتلاف نظامی عربستان در یمن بودند اما در نهایت نمایندگان جمهوری‌خواه مانع تصویب این لایحه شدند.

یکی از نقاط اشتراک اسرائیل، امارات و عربستان مخالفت آنها با توافق هسته‌ای ایران است. این موضوع به نزدیک‌تر شدن روابط بین این کشورها و جمهوری‌خواهان کمک کرده است. البته بیشتر دموکرات‌ها نیز حامی ایران نیستند، اما باقی ماندن آمریکا در توافق هسته‌ای را به صلاح کشور خود و منطقه می‌دانستند. آنها معتقدند که خروج ترامپ از برجام باعث افزایش بی‌ثباتی و بالا رفتن احتمال تقابل نظامی بین دو کشور شده است.

مناقشه بین فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها نیز به یکی از موضوعات حساس برای دموکرات‌ها تبدیل شده است. البته هنوز بیشتر سیاستمداران هر دو حزب حامی اسرائیل هستند اما تلاش‌های اخیر اسرائیل برای ضمیمه کردن بخش‌هایی از کرانه باختری باعث ایجاد اختلافاتی بین دو حزب شده است. اخیرا بسیاری از نمایندگان مجلس و کاندیداهای انتخابات ۲۰۲۰ به‌طور عمومی به آقای نتانیاهو در مورد عواقب تصمیم خود هشدار داده‌اند. تعدادی از آنها حتی در مورد قطع کمک‌های آمریکا به تل‌آویو صحبت کرده‌اند.

در طول دو سال گذشته شاهد بودیم که اختلافات دو حزب در زمینه سیاست خارجی چه عواقب مخربی می‌تواند برای اقتصاد آمریکا و ثبات جهان داشته باشد. دونالد ترامپ اشتیاق زیادی برای لغو توافق‌ها و دستاوردهای باراک اوباما نشان داده است. بدون‌شک رئیس‌جمهور دموکرات بعدی نیز تلاش خواهد کرد که سیاست‌های دوره ترامپ را کنار بگذارد و مسیر جدیدی را دنبال کند. اما دو حزب نمی‌توانند با ادامه دادن این رویکرد به‌طور موثر کشور خود را مدیریت کنند.