او در این کتاب که ماه گذشته تحت عنوان «کانال پشت پرده؛ تاریخچه دیپلماسی آمریکا و استدلالی برای احیای آن» منتشر شد، یک فصل را به گفت‌وگوهایی که دولت «باراک اوباما» رئیس‌جمهور سابق آمریکا با ایران داشت اختصاص داده و جزئیاتی کمتر شنیده‌شده از روند شکل‌گیری گفت‌وگوها در عمان و پس از آن توافق موقت هسته‌ای عنوان کرده است.

در بخشی از فصل مرتبط با ایران، وی به توضیح روند شکل‌گیری توافق موقتی که در نوامبر سال ۲۰۱۳ میلادی در شهر ژنو سوئیس به دست آمد، پرداخته و نوشته است که این توافق توانست ذخایر اورانیوم ۲۰ درصد ایران را به صفر برساند و در مقابل تخفیف‌های مختصر تحریمی و مبلغی معادل ۲/ ۴ میلیارد دلار را به‌صورت چند مرحله‌ای در اختیار ایران قرار دهد. او در این مورد نوشته است: «هسته اصلی این [توافق]، مبلغ ۲/ ۴ میلیارد دلار از درآمدهای آزادشده نفتی ایران بود که در ۶ قسط ماهانه تقسیم‌بندی شد. چند بند دیگر هم وجود داشت، که مهم‌ترین آن کاهش تحریم‌های صنعت خودرو بود، که شرکت خودروسازی فرانسوی رنو بیشترین نفع را از آن می‌برد.»

برنز سپس به نقل از «محمدجواد ظریف» وزیر امورخارجه ایران نوشته است که «لوران فابیوس» وزیرخارجه فرانسه بخش اعظم جلسات دوجانبه با ایران را در ژنو به بحث در مورد رنو و تحریم خودروسازی گذرانده، نه اراک و مباحث هسته‌ای. این درحالی است که در ساعات پایانی مذاکرات ژنو، درحالی‌که تصور می‌شد توافق نهایی شده، فابیوس ناگهان در برابر دوربین‌ها ظاهر شد و گفت مفاد این توافق در مورد تاسیسات آب سنگین اراک ضعیف است و پاریس به همین دلیل با امضای آن مخالف است. نهایتا بعد از چند ساعت و با اعمال تغییراتی در مفاد توافق، آن سند نهایی و با عنوان «برنامه اقدام مشترک» اعلام شد.

این دیپلمات باسابقه آمریکا در بخش‌های دیگری از این فصل که در گزارش‌های بعدی به آنها اشاره خواهد شد، به ارائه تصویری پیروز از طرف آمریکایی در مذاکرات پرداخته و نهایتا تصمیم «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا برای خروج از توافق هسته‌ای را به ضرر واشنگتن توصیف می‌کند.