دکه - ۱۴۰۳/۰۹/۲۲
روزنامه کیهان دیروز در یادداشت صفحه یک خود با عنوان «دمشق در گرداب خیانت، تجاوز و جهل» نوشت: «شاید عده‌ای فکر کنند، این روزها بنیامین نتانیاهو خوشحال‌ترین فرد دنیا به خاطر سقوط دمشق است. اما این عده اشتباه می‌کنند. نوع واکنش برخی روشنفکران غربزده ما و طیفی از مدعیان اصلاحات(نه همه آنها) نشان می‌دهد آنها بیش از نتانیاهو از اوضاع حاکم بر سوریه خوشحالند. بی‌خود نیست شیمون پرز آنها را «بزرگ‌ترین سرمایه‌های اسرائیل در ایران» معرفی می‌کرد. طی روزهای گذشته، این طیف، تلاش گسترده‌ای را آغاز کرده‌اند تا با تکنیک‌های رسانه‌ای و به‌خصوص تصویری، رهبر تروریست‌های تکفیری را به رهبرانی مثل چگوارا و... نزدیک کنند!»
روزنامه جمهوری‌اسلامی هم در مقاله اصلی خود با عنوان «فراتر از میدان و دیپلماسی» آورد: «اگر مردم مخالفت خود را با بعضی تصمیمات حکمرانان به زبان بیاورند، ولی گوش شنوایی پیدا نشود، تضمینی برای بهره‌مند ماندن حکمرانی از پشتوانه مردمی وجود نخواهد داشت. حرف اول و آخر نباید همان باشد که زمامداران می‌گویند. حرف و تصمیم زمامداران فقط هنگامی ارزش دارد که نظر مردم نیز آن را همراهی کند. اگر افرادی به عنوان کارشناس و صاحب‌نظر توسط رسانه ملی مطرح شوند که با صراحت بگویند بشار اسد بسیار بعید است سقوط کند و درست در همان لحظه که او این اظهارنظر را در منظر عموم می‌کند بشار اسد در حال فرار به مسکو باشد، این یعنی حکمرانان ما کارشناسانی را به‌کار می‌گیرند که برای خوشامد آنان سخن می‌گویند و با واقعیت‌ها یا آشنا نیستند یا نمی‌خواهند صادقانه با مردم سخن بگویند.»
