یک نمونه از اقدامات عجیب مدیریت شهری به شکل حضور شهرداری در پارک پردیسان مربوط می‌شود. شهرداری تهران هنوز نتوانسته طبق وعده‌ای که حداقل دو سال پیش به شهروندان داده بود،‌ یکی از بزرگ‌ترین پارک‌های بکر شهر را برای مردم آزاد کند. پارک پردیسان تحت مالکیت دولت قرار دارد و همین موضوع تاکنون مانع از بهره‌برداری مناسب از این فضای شهری در جهت ارتقای کیفیت ساعات فراغت و تفریح پایتخت‌نشین‌ها شده است. گونه‌های درختی متنوع در پارک پردیسان در کنار اراضی بکر وسیع در داخل پارک آن هم به شکل دره‌های طبیعی، این قسمت از پایتخت را مستعد ایجاد پارک جنگلی با مجموعه‌ای از فضاهای تفریحی-ورزشی سازگار با محیط‌زیست کرده است.

دولت در حالت عادی (وضع فعلی) حتما دغدغه‌ها و مشکلاتی از جنس کل کشور دارد و به همین خاطر از چنین ظرفیتی که مختص پایتخت است غافل مانده است. اما شهرداری تهران چون سروکارش با پایتخت است احتمالا از هر فرصتی که به نفع افزایش سرانه‌های خدماتی شهر باشد برای تبدیل آن به واقعیت، استفاده می‌کند.

نیمه سال ۹۶ به موجب یک تفاهم‌نامه بین شهرداری تهران و مالک دولتی پارک پردیسان مقرر شد حق بهره‌برداری شهری از این پارک به مدت چند سال به شهرداری واگذار شود، هرچند مالکیت پارک کماکان در اختیار دولت بماند.

با این حال بعد از مدتی کوتاه به‌دلایلی نامشخص اما احتمالا اختلاف‌نظر مدیران دولتی و شهری، «موضوع اصلی تفاهم‌نامه که همان بهره‌برداری شهری از پارک پردیسان به نفع فراغت و گردشگری شهروندان بود» معلق شد. اکنون اگرچه شهرداری تهران هیچ حقی در این پارک ندارد اما ظاهرا مسوولیت تامین نگهبانی پارک با شهرداری است. از همان روز انعقاد تفاهم‌نامه، مجموعه‌ای از نگهبانان به فاصله کمتر از یک کیلومتر در پردیسان مستقر شدند تا به‌طورشبانه‌روزی در این فضا نگهبانی کنند. این وضعیت همچنان هم ادامه دارد. به‌نظر می‌رسد در شرایطی که شهرداری تهران هنوز نتوانسته این فضای عمومی را از دولت به نفع شهر آزاد کند، مسوولیت نگهبانی آن جز با پذیرش هزینه دولت، هیچ منطق دیگری ندارد. این درحالی است که شهردار تهران اخیرا با اشاره به تجربه جهانی مدیریت شهرها از ضرورت آزادسازی فضاهای بکر و خاص شهر از مالکیت دولت به نفع «الحاق به سرانه‌های شهری» گفت و این موضوع بیانگر اشتراک‌نظر و خواسته مدیریت شهری با شهروندان است، اما برآیند اقدامات شهرداری متفاوت از خواسته‌اش است. تهران به لحاظ مراکز تفریحی و گردشگری یک شهر  نابرخوردار محسوب می‌شود.  تهران در کمال تعجب شهربازی ندارد. تهران شهربازی داشت اما فروخته شد و الان در زمین آن مرکز تفریحی، برج‌هایی درحال ساخت است. شاید اسم مرکز تفریحی را بتوان روی مجموعه چیتگر گذاشت اما واقعیت آنجا هم از ضعف خدمات تفریحی رنج می‌برد.