می‌دونیم همه که دوازده شب که بشه همه رستوران‌ها کالسکه‌هاشون کدو می‌شه و دیگه چیزی نمی‌شه پیدا کرد. حالا دو سبک جدید و متفاوت تو این صنعت اومده، یک عده آدم‌های مشتی که سرویس سنتی و به سبک قدیما می‌دن؛ چطور؟ مثلا کوکو سبزی لای لواش می‌ذاره می‌ده دستت و داره روی یه ماهیتابه روحی و روی یه پیک‌نیک غذا درست می‌کنه. یه گروه دیگه هم هستن که از قضا بسیار شیک و مجلسی هم هستن! درحالی که گروه اول تو وانت فکسنی غذا می‌دن، این گر‌وه ماشین‌های ون شیک و مدرن و رنگ شده دارن و غذاهاشون هم برگر و اینجور چیزاست و منو دارن و همه چیزشون باکلاسه مثل خودشون و خلاصه که این دو گروه با هم فرق دارن اما ماموریت‌شون یکیه، به گرسنگان شب‌های بعد از دوازده تهران غذا می‌دن. دیگه تو این مدت من همه مدلش رو رفتم و اینم یک مدلشه. استاپ برگر. اینجا البته بنده هات‌داگ و سیب‌زمینی خوردم. خیلی طول کشید تا سفارش ما حاضر بشه. بعد که اومد نشستیم رو جدول‌های کنار جوب و غذامون رو‌ خوردیم (صندلی نداشت). معمولی بود واقعا، آخه نباید انتظاری هم داشت؛ اما به این اندازه که معمولی بود دیگه یه کم هم باید ارزون‌تر می‌بود که نبود و برای اون غذایی که خوردیم شاید دوبرابر جای دیگه هم پول دادیم! ولی خب با این وجود باز هم خاطره خوبی شد برای ما؛ اینجور جاها با جمعی که هستیم خوش می‌گذره و غذا حتما بهانه است و برای ما هم همین تنوعش خوب بود و راضی بودیم. حتما به همه توصیه می‌کنم سری به این کسب و کارهای سیار بزنن حالا هر کدومش که شد، قول می‌دم خاطره خوبی بشه.