در مذمت جنگ
در جریان نمایش همگی متوجه می‌شوند که همه دشمنی‌ها صرفا بر اساس خواسته و فرمان فرماندهان جنگ‌طلب ایجاد شده است... این نمایشنامه را ۱۰ سال پیش خواندم و از همان زمان علاقه‌مند بودم تا اجرایش کنم. در حقیقت این اثر ماهیت انسانی را به چالش می‌کشد و با ورود هر شخصیت به صحنه، تصویر جدیدی در قالب فانتزی ساخته می‌شود که ارتباطی جدی با صحنه بعد دارد. شخصیت‌ها کامل و پرسرعت برای مخاطب شناسایی می‌شوند اما روند کمدی فانتزی از آنها روایتگری دوست‌داشتنی و شیرین می‌سازد به شکلی که ما توانستیم در شصت دقیقه «پیک‌نیک در میدان جنگ» را به تصویر بکشیم. به نظر من حرف اصلی نمایشنامه این است تا زمانی که می‌شود در صلح و دوستی به سر برد چرا جنگ و دشمنی؟شاید این اثر بنا به شرایط زمانی آرابال و کشور اسپانیا نوشته شده باشد اما حرف و ایده آن لامکان، لازمان و ازلی است. واقعا چرا جنگ؟ چرا کشتن؟ چرا چشم بستن به انسانیت و عشق؟ کاش در جهان به روزگاری برسیم که هیچ چرایی نباشد و فقط عشق باشد و هوای پاک برای نفس کشیدن. کامبیز امینى، شهروز دل‌افکار، محمد زوار بی‌ریا، رضا جهانگیری، صالح لواسانی و زری اماد بازیگران این نمایش هستند که هر روز ساعت ۱۹ در سالن استاد جوانمرد خانه تئاتر ایران روی صحنه می‌رود.
