هند تو ایران

  کاری

مطهری

آدم‌هایی که سر کار می‌رن معمولا بیشتر از بقیه به تنوع غذایی احتیاج دارن و بالاخره تا کی همش همین پنج تا غذای معروف قیمه و قورمه‌ای رو بخوریم؟ درسته که همیشه تیست‌های ما نتیجه‌اش مطلوب نیست، اما همین بازی بازی با غذا هم خودش یک رنگی به روز کاری می‌ده.

تو سایت‌های معرفی رستوران گشتم دنبال یک رستوران متفاوت و بالاخره اسم رستوران «کاری» توجهم رو جلب کرد. غذاهای هندی عموما با سلیقه ایرانی‌ها همخونی دارن و به همین خاطر هم چندتا رستوران هندی تهران همش از آدم پر و خالی می‌شن.

وقتی رسیدم رستوران متوجه شدم که اینجا در گذشته رستوران بوده و الان تهیه غذاست، هیچ جایی هم واسه نشستن نداشت در نتیجه چاره‌ای نداشتم که سفارش بدم و ببرم، اما ازشون خواهش کردم قبل از پیچیدن غذا اجازه بدن همون جا چند قاشق ازش بخورم و امتحان کنم.نکته ناراحت‌کننده دیگه هم این بود که همش سه تا غذای هندی داشت! البته تشخیص علتش خیلی سخت نیست؛ چون احتمالا شماها ترسیدید سفارش بدید و اون‌ها مجبور شدن آروم آروم منو رو تبدیل به چلو لقمه کباب بکنن!

اولین نکته مثبت «ماست بورانی بادمجان» این بود که ظرفش بزرگ بود! چندتا چیز هست که دغدغه همه ماست، یه سری چیزا رو دوست داریم؛ اما همیشه کمه اما خب خدا رو شکر اینجا اندازه ماست خوب بود. درش کمی سخت باز می‌شد، اما بسته‌بندی‌اش خوب بود؛ طعمش هم همین‌طور.سالاد فصل تموم شده بود و یونانی (تو سایت اصلا نیست) سفارش دادم، باز شاکی‌ام از اینکه فقط پنیر به تنهایی نمی‌تونه یک سالاد ساده کاهو رو به یونانی تبدیل کنه، اما این سالاد تازه و خوب بود و از همه جالب‌تر سس خاصی بود که درست کرده بودن ولی خودشون هم از محتویاتش خبر نداشتن! حالا یا براشون مهم نیست یا سرآشپزشون از اونهاییه که همه کاراشو پشت پاراوان انجام می‌ده که کسی نبینه!

چلو مرغ بریانی غذای روزهای فرد این رستوران بود که قبلا امتحانش نکرده بودم، ولی باور کنید که همه باید این غذای بیش از حد لذیذ رو بخورن؛ چون واقعا بی‌نظیر بود، پلوی خوش عطر و بو و مرغ بسیار خوش طعم. روش هم یه سسی ریخته بودن که انگار با شوید درست شده بود، اما چون بسیار پر ادویه بود ترجیح دادم بپرسم که چی انقدر مزه این مرغ رو خوب کرده و خب طبیعتا باز هم اطلاعی نداشتن که حتی سبزیجات توش چیه! اینجا دیگه شک کردم که شاید نمی‌خوان بگن چون بالاخره خرید سرآشپز رو که این دوستان می‌کنن.

مرغ تاندوری هم خوب بود، البته بهترش رو تو رستوران «شمعدونی» خوردم و بهترینش رو هم تو رستوران «Indian Palace» کوآلالامپور. می‌تونست قرمزتر و ادویه‌ای‌تر و کمی بیشتر استخونی باشه، این یه جورایی شبیه جوجه بدون استخون خودمون بود.