او در این باره می‌گوید: این روزها شهروندان تشویق می‌شوند که از حمل‌ونقل عمومی استفاده بیشتری کنند. البته این سیاست بسیار بجا و قابل دفاع است اما باید خدمات رفاهی این وسایل هم در سطح مطلوبی باشد. البته درحال‌حاضر شواهدی خلاف این موضوع در سطح شهر مشاهده می‌شود. به‌عنوان مثال در مسیرهای خطوط اتوبوسرانی بی‌آر‌تی، به‌دلیل مشکل فنی یا سلیقه‌ای، در مواردی دستگاه‌های خنک‌کننده کار نمی‌کنند. این با رویکرد ما یعنی افزایش کیفیت خدمات در برابر افزایش عوارض تعارض دارد.

او همین‌طور معتقد است که باید نظارت کافی نسبت به ارائه خدمات وجود داشته باشد. اگر دستگاه‌ها خراب است که باید خرابی رفع شود و اگر اعمال سلیقه است باید مدیران بخش غیردولتی اتوبوسرانی که با شرکت اتوبوسرانی برای ارائه خدمات آمدوشد عمومی قرارداد دارند، به این موضوعات توجه کنند و شهرداری هم وظیفه نظارتی خود را به‌خوبی انجام دهد تا مردم بتوانند به‌خوبی از سیستم‌های خنک‌کننده و تهویه هوا در این خودروها بهره‌مند شوند. کارشناسان شهری عنوان می‌کنند اگر شهرداری همزمان با افزایش میزان عوارض شهری، سطح و کیفیت خدمات را ارتقا ندهد، رضایت شهروندان از عملکرد شهرداری افزایش پیدا نمی‌کند. این درحالی است که نظرسنجی انجام‌شده از میزان رضایت نسبی شهروندان تهرانی نسبت به عملکرد شهرداری نشان می‌دهد: ۱۱ منطقه که در نیمه جنوبی پایتخت واقع شده‌اند نمره‌ای در حدود ۱۰ به شهرداری داده‌اند؛ البته نمره تفکیک مناطق حاکی از آن است که اختلاف چندانی در نمره عملکرد ثبت‌شده برای شهرداری تهران میان مناطق ۲۲گانه وجود ندارد. در عین حال از شهروندان شرکت‌کننده در نظرسنجی میزان راحتی شهر تهران برای زندگی مورد پرسش قرار گرفته است. در پاسخ به این سوال، ۶۲ درصد مردم گزینه راحتی کم یا تا حدودی راحت را انتخاب کرده‌اند که نشان می‌دهد راحتی کامل برای زندگی شهروندان در پایتخت وجود ندارد. از میان مناطق ۲۲گانه شهر تهران، ساکنان دو منطقه یک و ۲۲ راحتی زندگی در پایتخت را در حد خوب توصیف کرده‌اند و بدترین نمره به میزان راحتی زندگی در پایتخت نیز از سوی ساکنان منطقه ۱۲ داده شده است.