با نگاهی گذرا به وضعیت شهروندان اما، به سادگی می‌توان دریافت که بهره مندی از موهبت زندگی در شهر تنها در اختیار آنانی قرار گرفته است که در عبور از موانع و مشکلات سر راه آن مواهب، موفق بوده‌اند. به عبارت بهتر گویی امکانات شهری تنها برای آنانی قابل استفاده است که توانایی گذر از هفت خوان عدم تناسب شهر با ابعاد مادی و معنوی انسانی را دارند یا از بالاترین سطح توانایی بدنی و ذهنی برخوردارند.

میزان این عدم تناسب گاه به حدی می‌رسد که یک فعالیت ساده، همچون عبور از پل جلوی ساختمانی اداری، بیمارستان، مدرسه و...، به فتحی پیروزمندانه می‌ماند و تک تک اعمال روزمره به چالشی برای روبه‌رو شدن تبدیل می‌شود. چالشی که حتی تصور آن نیز برای پدید آورندگان این شرایط نامناسب، سخت و گاه ناممکن است. تلاشی جانکاه که در مواقعی، کم توان را به حبس ناخواسته در گوشه‌ای امن ناگزیر میسازد و حضور حتی حداقلی او را نیز کمرنگ تر می‌نماید.

آیا لازم است است برای دستیابی به حقوق حقه شهروندی، از هزارتوی موانع و مشکلات عبور کرد و آیا واقع بینانه است که خود را به صرف زندگی درچنین شهری، شهروند بشماریم؟

شهر به معنای برج و بارو، بزرگراه و مرکز خرید نیست. شهر حضور مردمانی با خاطراتی از عشق و محبت، بیم و امید، و کوشش برای کسب معیشت است. شهر از آن همه شهروندان است. شهروندان مجموعه‌ای از آدمیان کودک و بالغ، توانای حرکتی و کم توان حرکتی، جوان و کهنسال، بینا و نابینایند! هیچ یک از شهروندان بر دیگری به دلیل توان یا ناتوانی فیزیکی بر استفاده از حق شهروندی ارجحیت ندارند.

در کلان‌شهر تهران، اما این خودرو است که آزادانه هر مسیر و جاده و بزرگراهی برایش ساخته و آماده می‌شود و آن کس که فراموش شده، آدم پیاده است. تا چه رسد به کم‌توانان حرکتی! کدام مسیر خیابانی را در تهران سراغ دارید که یک کودک یا کم‌توان حرکتی یا کهنسال بتواند بدون مانع و آسوده حرکت کند و به مقصد برسد یا در خیابان گشت و گذار کند؟ این بخش از جامعه چگونه از مترو، اتوبوس، برای آمد و شد و رسیدن به مقصد می‌توانند استفاده کنند؟ یا امکان مراجعه به ساختمان‌ها و بناهای اداری برای انجام امور مدنی -اجتماعی‌شان مهیاست؟ آیا می‌توانند بی‌دغدغه برای تفریحی ساده به گشت و گذار در خیابان بپردازند؟ پاسخ به این پرسش‌ها بیانگر این واقعیت تلخ است که ما شهرمان را متناسب آدمیان نساخته‌ایم. شهرمان را برای خودروسواران با اندکی اغماض آدمیان بالغ توانمند در میانگین سنی ۱۷ تا ۴۵ سال، ساخته‌ایم!

در این نمایشگاه آثاری از علیرضا معصومی، محمود محرومی، مینا طلایی، مصطفی اسکندر بیگی، آرش معدنی، الهام سلیمان نژاد، مژگان طیار، آرش اکبری، مهسا ثمری، علیرضا مجیدی، آسیه جوادی، نغمه اصلانی و موژان رضایی به نمایش در می‌آید. این نمایشگاه از فردا جمعه ۲۴ خرداد تا ۷ تیر در نگارخانه ماه مهر واقع در خیابان آفریقا، کوچه نیلوفر، پلاک ۷ میزبان علاقه‌مندان است.