حافظه انتخابی چین در مبارزه با فساد
امسال سال بزرگی برای مراسم‌های سالانه در چین است. در ۴ مه، جمهوری خلق جشن صدمین سالگرد جنبش چهارم مه را برگزار خواهد کرد، اعتراضاتی به رهبری دانشجویان در مقابل دروازه «تیانانمن» در سال ۱۹۱۹ که تولد ناسیونالیسم چینی را مشخص کرد. سپس یک ماه بعد، در ۴ ژوئن، سی‌امین سالگرد سرکوب خشونت‌آمیز اعتراضات دانشجویی طرفدار دموکراسی در همان محل خواهد بود. در مقابل، این نقطه عطف به‌طور رسمی در چین شناخته نمی‌شود. تظاهرات ۱۹۱۹ در سنگ بنای یادبود قهرمانان مردم در میدان تیانانمن است. معترضان در سال ۱۹۸۹ با اشاره به آرمان‌های دانش و دموکراسی، خود را به‌عنوان وفاداران به ملت معرفی کردند. جنبش ۱۹۸۹ در خارج از چین به‌عنوان قتل‌عام میدان تیانانمن شناخته می‌شود و در چین به‌عنوان «حادثه تیانانمن» یاد می‌شود. رویدادهای مربوط به سه دهه پیش، یک موضوع تابو در چین است که توسط مقامات مسوول اینترنت چین پاک‌سازی می‌شود و تا حد زیادی برای نسل جوان کشور ناشناخته است. این یک تناقض پایدار است که دولت چین در روز ۴ ماه مه یادبود برگزار می‌کند؛ در حالی که سالگرد چهارم ژوئن را سرکوب می‌کند. دانشجویان سال ۱۹۱۹ به‌عنوان میهن‌پرستان صریح شناخته می‌شوند که با حفظ سنت قدیمی چینی، روشنفکران را در نقش مسوولیت اجتماعی قرار می‌دهند. معترضان ایده‌آل گرای زمان امپراتوری، خطرات بزرگی را برای بیان حقیقت به قدرت، متحمل می‌شدند تا در نهایت فساد رسمی افشا شود و اصلاحات، کلید بخورد. دانشجویان دانشگاه در اوایل قرن بیستم این میراث را به ارث بردند. در حقیقت حزب کمونیست چین (CPC) ریشه‌های خود را در جنبش چهارم ماه مه دارد: نشریات ادواری دانشجویان، ایده‌های مارکسیستی را ترویج می‌داد، یک گروه مطالعه مارکسیستی در دانشگاه پکن تاسیس شده بود و مائو تسه تونگ، خودش مارکسیسم را به‌عنوان یک کارگر دانشجو در کتابخانه‌ای در آغوش گرفت. از آنجا که چهارم ماه مه، طنین گسترده و عمومی در چین به صدا در می‌آید، معترضان دانشجو ۱۹۸۹- با موی بلند و شلوار جین آبی به جای پیراهن‌های بلند و دامن‌های چین‌دار- آگاهانه خود را نمایان کردند. مانند پیشینیان خود، با اشاره به فساد رسمی و نابرابری‌های اقتصادی که ناشی از اصلاحات اقتصادی پس از مائو بود، بر میهن‌پرستی خود تاکید کردند.
ارسال نظر