سفرنامه طبس
از «طبس» تا «مصر»
شام به سبک اقامتگاه
بعد از دیدن اصفهک سوار اتوبوس شدیم و برای شام و استراحت به سمت اقامتگاهمان حرکت کردیم. با اینکه هوا کاملا تاریک بود و جاده‌ای که از آن می‌گذشتیم نیز چراغی نداشت؛ اما می‌توانستم کوه‌ها و دشت‌هایی عظیم را تشخیص دهم که در دوردست‌ها به نظاره نشسته بودند. کمی بعد توفان شن شروع شد. چیزی شبیه به یک گردباد کوچک که شن‌ها را از رمل‌های دور دست، با عصبانیت به وسط جاده می‌پاشید و رانندگان را مجبور می‌کرد با احتیاط و آهستگی به مسیرشان ادامه دهند. بالاخره به اقامتگاهمان رسیدیم. برایمان سفره را در حیاط چیده و با عدس پلو، ماست محلی، ترشی و نان‌های خوشمزه طبسی به انتظارمان نشسته بودند. بعد از صرف شام، در حیاط دور آتش نشستیم و پس از کمی گفت‌وگو برای استراحت به اتاق‌هایمان رفتیم.
از طبس تا خور
آخرین برنامه سفرمان، دیدن «کویر مصر» بود؛ کویری که در استان اصفهان و منطقه «خور و بیابانک» قرار دارد و سال‌هاست در زمینه گردشگری کویری به شهرت بسیار دست یافته است. برای آنکه به موقع به کویر مصر برسیم، صبح زود از خواب بیدار شدیم، وسایلمان را جمع کردیم و پس از خداحافظی از اقامتگاه، به سمت منطقه «خور و بیابانک» حرکت کردیم.
در مسیر درباره تفاوت کویر و بیابان با مسافرانم گفت‌وگو کردیم، گیاهان کویری را که در مسیر می‌دیدیم برایشان توضیح دادم و به توضیحاتی درباره پرندگان و دیگر موجوداتی که لابه‌لای شن‌های اسرارآمیز کویر زندگی می‌کنند، پرداختم. کمی بعد زمین‌هایی را دیدیم که به علت وجود نمک فراوان، یکدست سفید شده بودند. بارندگی روزهای گذشته، بخش‌هایی را باتلاقی کرده بود و امکان توقف اتوبوس وجود نداشت. با این حال از پنجره اتوبوس دشت‌های نمکی را دیدیم و برای مسافرانم درباره پلیگون‌ها یا شش ضلعی‌های نمکی گفتم. بعد برایشان توضیح دادم که برخی پزشکان معتقدند نمک خاصیت‌های درمانی و شادی‌آفرینی بسیار دارد و در مناطق گوناگون جهان، فضاهایی برای بهره بردن از خاصیت نمک درحال فعالیت هستند.
کمی تا ظهر مانده بود که به «خور» رسیدیم. از یخچال کویری خور که یک بنای گنبدی شکل، در میانه میدان خور است، دیدن کردیم. برای مسافرانم توضیح دادم که شکل گنبدی سقف باعث می‌شده تا همواره یک طرف بنا در سایه باشد و دمای داخل یخچال حتی در گرم‌ترین روزها، زیاد بالا نرود. بعد برایشان گفتم یخچال‌های کویری چگونه کار می‌کردند و با چه ترفندهایی می‌توانستند تابستان‌های سوزان خور را برای مردم قابل تحمل کنند. پس از دیدن یخچال به مسیرمان ادامه دادیم تا وارد جاده اصلی کویر مصر شدیم.
چرخ‌های آفرود روی تن کویر
کویر مصر منطقه‌ای بسیار ارزشمند و غنی است که زیبایی‌های طبیعت را به تصویر کشیده است؛ کویری که رمل‌های بلندش با شن‌هایی تیره رنگ، پناهگاه حیوانات و گیاهان بسیاری است و در سال‌هایی نه چندان دور برای جذب انرژی و آرامش کویر، محلی بسیار مناسب بوده.
به انتهای جاده کویر مصر رسیدیم و از ماشین پیاده شدیم. خیلی زود تعداد زیاد ماشین‌های آفرود، گله‌های شتر و فروشگاه‌های صنایع‌دستی متنوع، هر کدام از مسافرانم را به سویی کشاند. کمی بعد خودم را به بالای یکی از رمل‌هایی که دور از هیاهو و شلوغی مانده بود رساندم و در سایه کوچک اما خنک درخت کویری، به دشتی چشم دوختم که تن نحیفش زیر چرخ ماشین‌های آفرود پر از زخم شده بود؛ زخمی که برای التیامش نیاز به بالا بردن آگاهی، بهبود معیشت‌های پایدار و ارتقای شیوه‌های گردشگری داریم.
حدود یک ساعت بعد برای صرف ناهار به رستورانی در خور رفتیم. در رستوران، همراه با صرف غذاها، درباره گوشت شتر، خواص دوغ شتر و چاشنی‌های مخصوص غذاها آموختیم و با پایان برنامه سفرمان، برای بازگشت به خانه حرکت کردیم.
ارسال نظر