کتاب روشنایی
واژه زُوهر که نام بنیادیترین کتاب ادبیات تفکر عرفانی قبالاست در کتاب مقدس و در رویای یِحزقِل(حزقیال)، بخش هشتم و آیه دوم آمده و به معنای نور و روشنایی است. این اثر خود مجموعهای از کتابهایی است که تفاسیری بر جنبههای عرفانی تُورا هستند. قبالاییها معتقدند کلمات کتاب مقدس نه تنها دربردارنده پیامی الهی است که پیامی فراتر از آن را نیز نشان میدهد.
این کتاب پس از مقدمه مترجم به سیر تاریخی زوهر و تمثیلگرایی زوهر میپردازد. برشیت (سفر پیدایش)، شموث (سفر خروج) و اسفار قهلت (لاویان)، بمیدبار (اعداد)، دواریم (تثنیه) از فصلهای اصلی کتاب است. آغاز، جهان: پوسته و مغز، نور نخستین، آفرینش انسان، زن و مرد، آتش بلعنده، رحلت، سه لایه روح، بالاترین مرتبه ایمان، نیمه شب، برکت یعقوو (یعقوب نبی)، بهتر از یوسف، ضیافت باشکوه، مرگ یعقوو، خاتمی بر دل، ده سفیروت، فراتر از اعماق، دو بعد، شبات، عاشقان تورا، سرنوشت روح، مصائب کودکان بیگناه، سه بعد روح، با شادمانی به خداوند خدمت کردن، ستارهها، شرح تمثیلی داستان یونا (یونس)، تبعید و رستگاری، چگونه در محضر خداوند بودن، سرودخوانی در آسمان، جامعه مقدس، عشق خداوند، نرگس شارون، درخت زندگی و معنای پنهان تورا از زیربخشهای کتاب است. پینوشتها، ماخذ پینوشتها و اصطلاحات عبری پایانبخش کتاب است. تفسیر کتاب مقدس زوهر شکلی رازورزانه از ادبیات حاخامی است و به زبان آرامی والا به نگارش درآمده است. زبان آرامی زبان دوره معبد دوم و زبان اصلی بخشهای وسیعی از کتابهای دانیئل (دانیال) و عزرا در کتاب مقدس و زبان اصلی تلمود بوده است. زوهر نخستینبار در اسپانیا پدیدار شد اما حقیقت این است که کتاب زوهر را یک عارف یهودی اسپانیایی به نام مُشه لئونی به رشته تحریر درآورد. اینکه او نویسنده واقعی زوهر است یا خیر بعدها اثبات شد، زیرا او در دورهای که این کتاب را به منصه ظهور درآورد ادعا کرد صرفا از کتاب کهن حاخام شیمعون بن یوحای، حاخام قرن دوم میلادی، رونویسی کرده است.
ارسال نظر