قیمت نفت و تورم
بسیاری از اقتصاددانان باید از گزارش‌های مکرر رسانه‌ها درباره رابطه فرضی بین قیمت نفت و تورم متاثر باشند. البته شاید اغلب آنها نسبت به این موضوع بی‌تفاوت شده‌اند. در اینجا دو مثال از دو روزنامه مالی مهم انتخاب شده است. در تابستان گذشته اکونومیست در گزارشی با عنوان «کمبود کارگران می‌تواند اقتصاد آمریکا را درمان کند» نوشت: «هنوز اقتصاد گرم نشده است. اخیرا تورم در سه ماه متوالی به هدف ۲ درصدی برخورد کرد (عدد هدف فدرال رزرو)، که بخشی از آن به دلیل بهبود جهانی قیمت نفت است.» درست چند روز پیش نیز در ۱۱ دسامبر، وال استریت ژورنال چیزی شبیه این را در زمان افت قیمت نفت در مقاله‌ای با عنوان «نفت ارزان از طریق اقتصاد جهانی مواج می‌شود» نوشت: «اکنون با لغزش ناگهانی نفت، اقتصاددانان منتظرند ببینند چگونه عقب رفتن هزینه‌های سوخت، بر تورم اثر خواهد گذاشت.»
بنابراین ما گفته‌ایم که افزایش قیمت نفت خام، تورم را افزایش می‌دهد و افت قیمت نفت خام، تورم را به سمت پایین می‌کشاند یا حداقل مانع از افزایش آن می‌شود. اما این گزاره درست نیست، حداقل در تعریف کاربردی تورم و قیمت، چنین برداشتی نمی‌تواند درست باشد. اگر تورم را افزایش کلی سطح قیمت‌ها در نظر‌گیریم، به افزایش کلی قیمت‌ها بر حسب پول نسبت داده می‌شود، و تغییرات نسبی بین آنها نباید موثر باشد. اگر تورم افزایش یابد، تمامی قیمت‌ها ۲ درصد زیاد می‌شوند، در واقع قیمت بنزین نسبت به دیگر کالاها تغییر نخواهد کرد. تورم از افزایش این و آن قیمت تاثیر نخواهد گرفت. قیمت یک کالای خاص یک قیمت نسبی است، نسبت به پول یا دیگر کالاها. یک تفسیر تکنیکی‌تر درباره این موضوع به این شرح است: در مفهوم سرحد امکان تولید اقتصاد(PPE)، قیمت پایین نفت به این معنی است که در ازای یک بشکه نفت شما می‌توانید کالاها و خدمات بیشتری را دریافت کنید. یک استدلال غلط دیگر این است که نفت یک کالای میانی است که در ساخت بسیاری از کالاهای مصرفی به کار می‌رود. با این دید، افزایش در قیمت نفت خام، به شکل افزایش تورم به علت کاهش ماده اولیه بسیاری از کالاهای دیگر، ظاهر می‌شود. اما این ظاهر فریبنده است. اگر گفته شود نصف قیمت کالاهای مصرفی افزایش می‌یابد، به این معنی است که ۵۰ درصد از قیمت‌های دیگر کاهش یافته است. در نتیجه قیمت نفت خام نمی‌تواند باعث افزایش سطوح تمام قیمت‌ها در قالب تورم شود.
ارسال نظر