روانشناسی تصویرگری کودکان

فرهاد صفوی نگاره‌گری یکی از بهترین بازی‌های آموزشی است که در آن ویژگی‌های کنشی، کارآزمایی برای پیشرفت، نمادگرایی و نهادینه‌سازی یافته‌های خود - همچنین، گرایش به گفتار، کردار و رفتار دیگران نیز دیده می‌شود. ژان پیاژه، روانشناس بزرگ، که پدیدآور فرآیندهای چهارگانه پیشنهادی خویش در باره پیشرفت گام به گام تنایی - روانی کودکان است، برای بازی‌های آنان نیز چهار نمود را چنین بر شمرده است.

- بازی‌های حسی، حرکتی: کودک ابتدا در مرحله اول. رشد، اعضای بدن خود را حرکت می‌دهد، دست‌ها، پاها و چشم‌های خویش را به کار می‌اندازد - با حرکت‌های ساده‌ای در برابر دیگران و محیط نیز واکنش نشان می‌دهد و از آن‌ها بسیار لذت می‌برد.

- رفتارهای حسی - حرکتی که پایه نشانه‌گذاری است.

 - بازی‌های تمرینی: در دیدگاه ژان پیاژه - به کار گرفتن حواس و لذت بردن از آنها، نوعی بازی برای کودک است  او لمس کردن، چشیدن، گوش کردن، حرکت‌های بدنی و احساس کیفیت‌های مختلف اشیا را با به کار گرفتن حواس در می‌یابد.

بازی‌های نمادین، گذاشتن چیزی به جای چیز دیگری برای سرگرمی و کاوش است. کودک از ۲ تا ۴ یا ۵ سالگی چیزها را با چیز‌های دیگری نمایش می‌دهد، چوبی را اسب می‌نامد، روی آن می‌نشیند و به حرکت در می‌آید.

ما باید خانواده‌ها را راهنمایی کنیم که چطور می‌توانند زمینه‌هایی برای رشد و خلاقیت کودکان‌شان ایجاد کنند. معمولا در مناطقی که قشر بالا و متوسط جامعه زندگی می‌کنند که توانایی و آگاهی لازم برای ایجاد چنین فضاهایی برای کودکان خود را دارند، اما اگر به کل منطقه نگاهی گذرا بیندازیم، قشر پایین و کم‌درآمدی وجود دارند که نیاز به حمایت بیشتری خواهند داشت. در کتاب «فرآیند نگاره‌گری کودکان ایرانی از دیدگاه روان‌شناسی» با پژوهیدن سرزمین‌های باختری، نخستین نشانه‌های نگرش به نگاره‌های کودکان مدنظر قرار گرفته و تحلیل شده است. همچنین مباحثی مانند «چگونگی پیدایش و پیشرفت نگاره‌های کودکان از دیدگاه روانشناسی ژنتیک»، «پایه هوش در نگاره‌های کودکان»، «نگاره‌گری کودکان از دیدگاه روان‌شناسی رشد»، «سنجیدن نگاره‌گری کودکان دختر و پسر»، همبستگی نگاره‌گری کودکان با خواندن و نوشتن» و ... مورد بررسی قرار گرفته است.