جای خالی حرف

 اما در ایران باور عمومی بر این است که چنین توانایی اجتماعی‌ای آن چنان که باید وجود نداشته و مردم در ایجاد و برقراری گفت‌وگو و تعامل با حرف و کلام چندان خروجی قابل‌توجهی نداشته‌اند. این را می‌شود از سطوح بالاتر کشور مشاهده کرد. وقتی که بین دو طیف سیاسی در کشور بیش از آنکه گفت‌وگو در جریان باشد، حملات متقابل کلامی و تخریب جریان دارد یا زمانی که بین قوای کشور تعاملی که دلخواه همه باشد شکل نمی‌گیرد، در سطح جامعه هم وقتی یک تصادف ساده به‌راحتی به دعوا و نزاعی تمام عیار بدل می‌شود یعنی مفهوم گفت‌وگو جریان ندارد. این هفته و در این صفحه به بررسی چرایی ضعف گفت‌وگو در کشور پرداخته‌ایم و اینکه از هنرمندان گرفته تا سیاستمداران و مردم عادی و در کل، تمامی ایرانیان چقدر به مهارت گفت‌وگو مجهز هستند و برای پیشرفت بیشتر در این مسیر چه باید‌ها و نباید‌هایی را پیش رو دارند.