دلایلی برای دیدن فیلم‌های هنر و تجربه

به رغم اینکه تنوع فیلم‌های گروه هنر و تجربه به لحاظ ژانر، ساختار و روایت بیشتر از فیلم‌های گروه‌های عمومی است اما متاسفانه مخاطبان کمتری دارد. وقتی می‌گویم مخاطب کمتری دارد منظورم در مقایسه با فیلم‌های گروه‌های اصلی است وگرنه اگر رشد تماشاگران این گروه را در چند سال اخیر بررسی کنیم درمی‌یابیم که تعدادشان بسیار بیشتر شده است. من شخصا سعی می‌کنم فیلم‌های گروه هنر و تجربه را برای دیدن در سالن‌های سینما انتخاب کنم. اصولا وقتی با روایت‌های جدید، لحن جدید و نگاه نو به سینما مواجه می‌شوم حس خوبی دارم. یادم می‌آید زمانی که داور جشن سینما بودم فیلمی را دیدم که به نظرم بسیار فیلم خوبی بود. فیلم تنهای تنهای تنها به کارگردانی فیلمساز جوانی به اسم احسان عبدی‌پور. اسم این کارگردان در ذهنم ماند. در همان جشن هم به فیلمش رای دادیم و جایزه گرفت. بعدها فیلم تیک آف را دیدم که از همین کارگردان بود. در این فیلم سعی کرده بود از بازیگران مطرح و چهره استفاده کند. فیلم هم البته چیزی به سینما اضافه نکرده است اما به هر حال فیلم خوبی است. اما فیلمی که در وهله آخر از این کارگردان دیدم، فیلمی است که عبدی‌پور قبل از تیک آف ساخته است. فیلمی به مراتب جذاب‌تر، بهتر و تحسین‌برانگیز. نام این فیلم «پاپ» بود که همین چند روز پیش در گروه هنر و تجربه دیدم. فیلمی با سوژه بسیار ناب، بازی گرفتن خوب از نابازیگران، کارگردانی بسیار خوب و روایت قابل فهم و جذاب. من به شما که این متن را می‌خوانی پیشنهاد می‌کنم فیلم‌های گروه هنر و تجربه را ببینی.

اخبار مرتبط