نگرانی از وقوع رکود بی‌مورد است

جان ویلیامز «جان ویلیامز»، اقتصاددان حوزه سیاست پولی و رئیس فعلی شعبه سانفرانسیسکو فدرال رزرو آمریکا است. او ظرف چند ماه آینده به نیویورک نقل مکان می‌کند تا ریاست قدرتمندترین شعبه بانک مرکزی ایالات متحده را به عهده بگیرد. ویلیامز هفته گذشته در مادرید راجع به خطی شدن منحنی بازدهی اوراق خزانه سخنرانی کرد.

متن سخنرانی وی در وال‌استریت ژورنال، خبرگزاری رویترز و بلومبرگ منتشر شده و از سوی تحلیلگران این رسانه‌ها واکاوی شده است. ویلیامز برخلاف اقتصاددانان و بازیگران بازار که نگران خطی شدن منحنی بازدهی هستند، وضعیت بازدهی اوراق خزانه را طبیعی توصیف کرد. او رویکرد انقباضی فدرال رزرو را با افزایش تدریجی نرخ بهره در چند سال آینده بهترین استراتژی برای حفظ تعادل اقتصاد آمریکا همزمان با دستیابی به نرخ تورم لازم، افزایش دستمزدها، کاهش بیکاری و رشد اقتصادی دانست. ویلیامز در حالی تصمیم به سخنرانی در این خصوص گرفت که فاصله نرخ بازدهی اوراق با سررسید ۱۰ ساله و اوراق مشابه با سررسید ۲ ساله به کمترین میزان خود از سال ۲۰۰۷ میلادی رسیده بود.

در شرایط اقتصادی نرمال، بازدهی اوراق با سررسید طولانی، بیشتر از بازدهی این اوراق در نسخه‌های کوتاه‌مدت است. در منحنی بازدهی نرمال اوراق قرضه با تاریخ سررسید بیشتر‌ به‌خاطر ریسک مربوط به زمانشان، بازدهی بالاتری در مقایسه با اوراق کوتاه‌مدت‌ دارند. در واقع منحنی نرمال نشانگر انتظار عمومی از رشد اقتصادی کشور است. زمانی که چشم‌انداز کلی، از رشد اقتصادی حکایت داشته باشد، بالطبع احتمال افزایش تورم نیز بالا خواهد رفت. بانک‌های مرکزی با افزایش نرخ بهره از صعود بیش از حد تورم جلوگیری می‌کنند. با این تفاسیر عرضه و تقاضا برای اوراق بلند‌مدت و کوتاه‌مدت به‌گونه‌ای تعریف می‌شوند که ضمن حفظ زمینه رشد اقتصادی، بازدهی اوراق بلندمدت بیشتر از اوراق کوتاه‌مدت باقی بماند (فاصله نزدیک به ۲ درصدی). چنانچه تنظیم تفاوت نرخ بازدهی این اوراق به درستی رعایت نشود، منحنی از حالت نرمال خارج خواهد شد. زمانی که بازدهی اوراق بلندمدت کاهش یابد یا اینکه بازدهی اوراق کوتاه‌مدت بیش از حد افزایش یابد، منحنی بازدهی به سمت خطی شدن پیش خواهد رفت. خطی شدن به معنای خطر آغاز یک دوره رکود اقتصادی است.