همیشه پای گیشه در میان است
چهار یادداشت: مسعود میر کمال تبریزی در حالی علاقه‌مندان دیدن فیلم جدیدش در جشنواره بیست و ششم را به صف کرد که چند ماه پیش از آغاز رقابت فیلم‌ها، تبریزی با حواشی و اخبار فیلمش به خیلی‌ها نوید ساخت یک فیلم جذاب را داده بود.
«همیشه پای یک زن در میان است» با عکس‌هایی از حبیب رضایی در گریمی متفاوت، مهران مدیری با یک سیگار برگ کوبایی و بالاخره گلشیفته فراهانی با تیر و کمانی در دست، لحظه‌شماری تا اکران جشنواره را سخت‌تر می‌کرد و بالاخره فیلم به نمایش درآمد.
تبریزی که استاد ساختن فیلم خوش‌ساخت و تماشاگرپسند حتی از یک سوژه سفارشی مثل فرش است (فرش‌باد) این بار هم توانست تماشاگران را بخنداند، متعجب کند و خلاصه مجبورشان کند تا کارت ویژه انتخاب بهترین فیلم از نگاه تماشاگران را در قفسه «خوب» بیندازند.
حبیب رضایی یک ناشر است که با همسرش مریم (گلشیفته فراهانی) سر ناسازگاری دارد.
او برای حل مشکلش و جاری شدن صیغه طلاق دست به دامان وکیلش (مهران مدیری) می‌شود اما در حین طی شدن مراحل اداری تا طلاق آنقدر از طریق زنان مختلف اذیت می‌شود تا بالاخره به این نکته پی می‌برد که در تمام مشکلات پای یک زن در میان است.
تبریزی هرچند توانسته با این نسخه فروش فیلم در گیشه را هم تضمین کند و با استفاده از چاشنی‌هایی مثل بازی رضا کیانیان در نقش مدیر اداره مریم و شیطنت‌های کلامی مدیری اطمینان تهیه‌کننده را جلب کند اما نباید فراموش کرد که این بار تبریزی نتوانسته قصه تکه‌تکه‌اش را درست به هم ببافد و حتی نتوانسته مشکل دیالوگ گفتن مدیری در حالی که سیگار به لب دارد را حل کند. البته بازی حسن معجونی در نقش سروان آگاهی یک سیمرغ نقش دو می‌ارزد و اگر تیتراژ هم با اهدای سیمرغ در سینمای ایران بالاخره جدی گرفته می‌شد، این فیلم لیاقت یک سیمرغ برای خلاقیت در تیتراژ را هم داشت.
ارسال نظر