عارف علیقلی‌پور با بیان اینکه تملک این شرکت‌ها در صندوق‌های خصوصی بسیار قابل‌توجه است، تصریح کرد: کنترل و مدیریت این دست شرکت‌ها در اختیار صندوق خصوصی قرار می‌گیرد و تیم کارآفرین صندوق با ورود به آن کسب‌وکار، زمینه احیا و سودهی شرکت را فراهم می‌کند. وی اضافه کرد: در بازار سرمایه برای شرکت‌های کوچک در شهرک‌‌‌های صنعتی نیز ابزارهای تامین مالی وجود ندارد؛ بنابراین نمی‌‌‌توان آن شرکت را عرضه عمومی (زنجیره آخر از نظام تامین مالی) کرد. پس صندوق خصوصی این فرصت را ایجاد می‌کند و با روش‌هایی اقدام به تملک شرکت‌هایی می‌کند که نمی‌‌‌توانند به عرضه عمومی برسند یا درمانده بوده و مدیریت ضعیفی دارند. علیقلی‌پور با بیان اینکه صندوق خصوصی، یک کلاس دارایی است که به آن ابزارهای سرمایه‌گذاری جایگزین هم گفته می‌شود، گفت: عمده این صندوق‌ها از سوی افرادی سرمایه‌گذار- کارآفرین شکل می‌گیرند. صندوق‌‌‌ سرمایه‌گذاری خصوصی(PE) ابزار سرمایه‌گذاری است که به‌واسطه شرکت‌های خصوصی و به نمایندگی از گروهی از سرمایه‌گذاران اداره می‌‌‌شود. سرمایه این صندوق‌ها با این دیدگاه تامین می‌شود که بخشی از سهام شرکت‌های خصوصی تملک و سپس در یک بازه زمانی واگذار می‌شود. مدیر نهادهای مالی فرابورس ایران ادامه داد: صندوق‌های خصوصی و جسورانه با سرمایه‌گذاری و تامین مالی شرکت‌های نوپا یا همان استارت‌آپ‌‌‌ها و همچنین با کمک و سرمایه‌گذاری در شرکت‌هایی که نیاز به اصلاح ساختار اعم از منابع مالی و حاکمیت شرکتی دارند، کار خود را آغاز می‌کنند. در بحث مربوط به کارآفرینی می‌‌‌توان گفت، سرمایه‌گذار کارآفرین شخصی است که می‌‌‌تواند یک شرکت زمین‌خورده را احیا کند؛ در نتیجه توسعه فعالیت این صندوق‌ها به افزایش بهره‌‌‌وری شرکت‌ها و رونق تولید در اقتصاد کشور منجر می‌شود. علیقلی‌پور با اشاره به اینکه این صندوق‌ها جزو صندوق‌های ETF هستند و نماد معاملاتی دارند، اظهار کرد: خاصیت ریسکی این صندوق‌ها مهم است. اینها ابزارهای ریسکی هستند و در فضای ریسک بالا قرار دارند؛ به همین دلیل در همه جای دنیا اجازه عرضه عمومی و به قولی خرده‌فروشی به آنها داده نمی‌شود. سرمایه‌گذاران واجد شرایط مانند برخی نهادها و شخصیت‌‌‌های حقیقی و حقوقی مجاز به خرید واحدهای این صندوق‌ها هستند. وی در ادامه تصریح کرد: خرده‌فروشی نباید برای این صندوق‌ها اتفاق بیفتد؛ زیرا به دلیل ماهیت بلندمدت آنها و ریسک بالای کسب‌وکارها، صندوق‌های فوق عمومی نشده‌‌‌اند. وی با اشاره به اینکه صندوق خصوصی در زمان اقدام به تاسیس، امیدنامه‌‌‌ای را برای خود طراحی می‌کند، عنوان کرد: در این امیدنامه، اهداف سرمایه‌گذاری صندوق اعلام می‌شود و بر اساس وابستگی صنایع به یکدیگر، مدیر صندوق صنعت مورد نظر خود را انتخاب می‌کند و هر صندوقی باید حداقل سه‌شرکت را احیا کند و این یک الزام است. وی گفت: واحدهای این صندوق‌ها قابل معامله در بورس هستند، ساختار حاکمیت شرکتی آنها در قالب واحدهای ممتاز که تشکیل‌‌‌دهنده مجمع صندوق هستند و واحدهای عادی اداره می‌شود. تصمیمات سرمایه‌گذاری آن با مسوولیت مدیر صندوق، در چارچوب مصوب مجمع و با کمک کمیته سرمایه‌گذاری اتخاذ می‌شود.