تداوم یکهتازی بهای زغالسنگ
با وجود ریزش بهای گاز طبیعی و نفت‌خام، زغالسنگ همچنان در کانال افزایشی قرار دارد. روز گذشته بهای معاملات آتی زغالسنگ در آسیا به 408دلار به ازای هر تن رسید. بهای این سوخت کثیف از ابتدای ماه نوامبر تاکنون حدود 30درصد افزایش داشته است و تنها 50دلار کمتر از سقف تاریخی این ماده در ابتدای سپتامبر است. افزایش تقاضا در آستانه زمستان و سرد شدن هوا بهخصوص در اروپا همراه با عرضه کم، علت اصلی این جهش قیمتی است. تقاضا برای اروپا بیش از متوسط سال‌های گذشته است؛ چراکه واهمه از کمبود در ذخایر گاز طبیعی برای تولید برق موجب استقبال از زغالسنگ شده است. از طرفی در پی موج گرما در هند و افزایش فعالیت اقتصادی در این کشور، واردات زغالسنگ افزایش یافته و این امر موجب افزایش التهاب در بازاری که از قبل نیز با مازاد تقاضا مواجه بود، شده است. همچنین رشد تولید زغالسنگ در آستانه زمستان نشان‌دهنده رشد تقاضا در مقایسه با سال‌های گذشته است. در حالی که تقاضا به‌ویژه در اروپا رو به رشد است، عرضه نیز تحت فشار قرار دارد. بارندگی مداوم و وقوع سیل در استرالیا، استخراج زغالسنگ در این منطقه را با مشکل مواجه کرده و تولید شرکت‌های بزرگ این کشور همچون گلنکور، بی‌‌‌اچ‌‌‌پی و انگلو در مقایسه با ماه‌‌‌های گذشته کمتر شده است. پیش‌بینی می‌شود که صادرات زغالسنگ حرارتی با 13میلیون تن کاهش نسبت به سال گذشته به 183میلیون تن تا انتهای سال‌جاری برسد.
ریسکهای اعتباری؛ مشکل اصلی شرکت‌های زغالسنگ
زغالسنگ کثیف‌ترین سوخت فسیلی و بیشترین عامل منتشرکننده گازهای گلخانه‌ای است. افزایش مصرف این سوخت در سال میلادی جاری به دلیل جایگزینی با سایر حامل‌‌‌های انرژی فسیلی نیز سبب شده است تا دستیابی به هدف تولید کربن‌صفر دشوار‌تر از قبل به‌‌‌نظر می‌‌‌رسد. حال تحلیلگران معتقدند ریسکهای اعتباری زیست‌محیطی این صنعت بسیار افزایش یافته است.
گزارش‌‌‌ها حاکی از آن است که ریسکهای اعتباری شرکت‌های استخراج زغالسنگ به‌‌‌صورت مداوم در حال افزایش است. به گزارش تحلیلگران مودی‌‌‌آنالیز، درحال حاضر بدهی این شرکت‌ها حدود دوبرابر زمانی است است که معاهده پاریس در سال 2017 تصویب شد. در این گزارش اعلام شده است که 16صنعت دارای ریسک اعتباری زیست‌محیطی بسیار بالا یا بالا هستند. در واقع میزان بدهی رتبه‌‌‌ای آنها حدود 3/ 4تریلیون دلار است که نسبت به انتهای سال 205 حدود 2تریلیون دلار افزایش یافته است. سارا واناپاوان، تحلیلگر ارشد و نویسنده اصلی گزارش، معتقد است که ادامه این روند صعودی تا حد زیادی به نحوه تنظیم مقررات زیست‌محیطی، سیاست‌‌‌ها و اقدامات شرکت‌ها بستگی دارد. داده‌‌‌های جمع‌آوری‌شده از سوی بلومبرگ نشان می‌دهد که از آغاز سال 2016، بانک‌ها حدود 5/ 4میلیون دلار تامین مالی برای شرکت‌های نفت و زغالسنگ ترتیب داده‌‌‌اند. براساس گزارش مودی، شرکت‌هایی که بیشتر در معرض خطرات اعتباری‌اند، شرکت‌هایی هستند که در صنایع زغالسنگ، مواد شیمیایی، معدن، نفت و گاز فعالیت دارند. از نظر تحلیلگران این شرکت، تنها اپراتورهای معادن زغالسنگ و پایانه‌‌‌های زغالسنگ تا سال 2020 دارای ریسکهای اعتبارای زیست‌محیطی بسیار بالا بودند. خطرات اعتباری رو به رشد نشانه دیگری از فشارهای عظیم جهانی است که برای مقابله با گرمایش کره‌زمین در حال ایجاد است.
