پنج خوان توسعه صنایع پایین‌دستی پتروشیمی
این در حالی است که توجه به پیش نیازهای این صنعت برای طراحی استراتژی توسعه آن نه تنها می‌تواند گام بزرگی برای موفقیت هرچه بیشتر آن باشد بلکه با کارنامه موفق صادراتی که تاکنون داشته است می‌تواند مسیری جذاب برای ارز آوری کشور به شمار رود آن هم در شرایطی که رقابت‌پذیری تولیدات صنایع پایین‌دستی پتروشیمی به قدری خوب ارزیابی می‌شود که در صورت مهیا بودن شرایط امکان ورود به بازارهای خارجی را نیز دارد.
متغیرهای موثر بر صنایع پایین‌دستی پتروشیمی
به گزارش «نیپنا»، متغیرهای موثر بر صنایع پایین‌دستی پتروشیمی به پنج دسته تقسیم می‌شوند. تاکنون پنج متغیر از جمله تغییرات و انتخاب‌های خوراک، وضعیت جهانی شدن، اختلالات بازار نهایی مصرف، اقتصاد چرخه‌ای و پایداری بلندمدت، تبدیل فناوری‌های عملیاتی در مقیاس بزرگ هر کدام به صورت انفرادی و خطی در صنعت پتروشیمی تاثیر گذاشته‌اند. اگرچه انتظار می‌رود، در دهه بعدی همه این پنج متغیر تاثیر یکسانی داشته باشند، و از همه مهم‌تر اینکه انتظار می‌رود این پنج متغیر بر یکدیگر نیز اثر متقابلی داشته باشند.
تغییرات خوراک‌ها و انتخاب‌ها
اولین و مهم‌ترین خوراک صنایع پایین‌دستی، نفت خام است که در حال حاضر تغییرات بنیادی را تجربه می‌کند. افزایش میزان دسترسی به نفت سبک و افزایش قیمت نسبی نفت سنگین معادله ارزش صنعت نفت و گاز را تغییر داده است؛ کاهش بیشتر اختلاف قیمت نفت سبک و نفت سنگین باعث می‌شود که تغییرات متناسبی در صنایع پالایشی به وجود بیاید. ترکیب کردن درجات مختلف نفت خام –گزینه‌ای که تاکنون در دسترس پالایشگران بوده است، به بالاترین حد ممکن خود رسیده است. مخصوصا به این دلیل که انتظار می‌رود ایالات‌متحده آمریکا تا سال ۲۰۲۳ تولید نفت سبک خود را به میزان ۴ میلیون بشکه در روز افزایش دهد. به طور مشابه شرکت‌های پتروشیمی و شیمیایی نیز مزیت‌های فعلی خود را که ناشی از پردازش محصولات سبک‌تر و ارزان‌تر مانند گاز مایع طبیعی است را از دست خواهند داد. در دهه آینده احتمالا مساله پایداری نیازمند بازیافت مکانیکی، شیمیایی و حرارتی بسیاری از پلاستیک‌های استفاده شده است، این در حالی است که هم محتوای هیدروکربن و هم محتوای انرژی در واحدهای پلیمریزاسیون مورد استفاده قرار می‌گیرند. به طور مشابه اختلالات بازار نهایی می‌تواند منجر به فشارهای روزافزون به منظور استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر به عنوان خوراک اولیه در تولید محصولات نفتی و شیمیایی شود (تخمین زده می‌شود که تا سال ۲۰۲۲ اندازه بازار جهانی محصولات شیمیایی تجدید پذیر بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار آمریکا باشد) و سهم سوخت‌های فسیلی در تولید فرآورده‌های نفتی و شیمیایی به طرز چشمگیری کاهش یابد.
