تولید صنایع تکمیلی پلیمری میتواند به ۳ برابر افزایش یابد
به گزارش خبرگزاری فارس، در نشستی با حضور برمک قنبرپور عضو هیاتمدیره انجمن ملی صنایع پلیمر ایران و علیرضا میربلوک دبیرکل خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران وضعیت کلی بازار پلیمرها و وضعیت کلی صنایع تکمیلی این حوزه در سال۱۴۰۰ مورد بررسی قرار گرفت. برمک قنبرپور در ابتدا گفت: مهمترین ابزار برای پیشرفت در مسیر توسعه، استفاده دقیق از علم اقتصاد است. فعالان صنعت پلیمر معتقدند بزرگترین مزیت رقابتی کشور ما در حوزه اقتصاد، صنایع پتروشیمی و پلیمر است، چراکه هرقدر از خامفروشی فاصله گرفته و محصولاتی با ارزشافزوده بیشتر چه در داخل و چه برای صادرات استفاده کنیم، در افزایش تولید ناخالص ملی و در نتیجه رشد و توسعه و پیشرفت کشور تاثیرگذارتر خواهیم بود.
وی گفت: صنایع پلیمر ایران، اشتغالزاترین صنایع کشور با فعالیت بیش از ۷۵۰ هزار نفر نیروی انسانی هستند و نگاه اجمالی به تعداد صدور پروانههای تاسیس و بهرهبرداری از سوی وزارت صمت همین مطلب را نشان میدهد. قنبرپور گفت: ظرفیت نصبشده تولید در صنایع تکمیلی پلیمر ایران بیش از ۲۰میلیون تن است، اما امروز با ظرفیت تنها ۵ میلیون تولید فعالیت میکند که با همین میزان، ارزآوری بیش از ۵/ ۱ میلیارد دلاری و اشتغالزایی ۷۵۰ هزار نفری برای کشور را رقم زده است و معتقدیم با بهبود قوانین و مقررات، بهکارگیری مشوقها و از بین رفتن موانع، بهراحتی میتوانیم به ظرفیت تولید بیش از ۳ برابر ظرفیت کنونی دستیابیم. این ۳برابر شدن تولید تاثیر بسزایی در ارزآوری و اشتغال نیز خواهد داشت. علیرضا میربلوک نیز در ادامه خاطرنشان کرد: صنایع پلاستیک هم در کشورهایی با منابع نفتی و هم کشورهایی بدون این منابع، صنایعی اشتغالزا و ثروتآفرین هستند و این صنایع برای کشور ما ادامه زنجیره خامفروشی است، اما برای کشورهایی مثل آلمان، ترکیه و ژاپن سرفصل جدیدی محسوب شده و برای آنها صنایعی عدالتمحور هستند، بهعبارتی در توزیع ثروت در صنایع کوچک و متوسط صنعت پلاستیک در رتبه اول یا دوم قرار دارد.
موانع توسعه صنعت پلیمر در ایران چیست؟
در ادامه این نشست برمک قنبرپور در پاسخ به سوالی مبنی بر درآمدهای وارداتی و صادراتی صنایع پلیمر گفت: یکی از شاخصههای توسعهیافتگی بحث مصرف پلیمرهاست، نگاه جامعه جهانی به پلیمر به عنوان کالایی در خدمت آسایش و بهداشت جامعه جهانی است که مثال بارز آن در دوران شیوع کووید-۱۹ است که از بستهبندی لوازم شوینده و کالاهای پزشکی از جمله ماسک و گان و... مصنوعات و محصولات پلیمری هستند. در جوامع توسعهیافته بین ۸۰ تا ۱۲۰ کیلوگرم مصرف پلیمر است و این رقم برای ایران حدود ٣٠ تا ۳۵کیلوگرم و بسیار پایینتر از میانگین جهانی است اما برخی تبلیغات گسترده مبنی بر مصرف بالای پلاستیک در ایران به صورت غیرعلمی صورتگرفته است. در ادامه علیرضا میربلوک در پاسخ به پرسشی در خصوص موانع موجود در صنعت پلیمر برای رسیدن به اهداف افزایش تولید و توسعهای گفت: مهمترین عامل تاثیرگذار در سرمایهگذاری تورم است. وی در ادامه گفت: از آنجاکه شخص سرمایهگذار میتواند با قراردادن سرمایه خود در بانک یا خرید ملک، سود بیشتری کسب کند، تمایل به سرمایهگذاری در صنایع کاهش پیدا میکند و این موضوع یکی از مهمترین موانع توسعه در بسیاری از صنایع است. بر این اساس میتوان گفت که بزرگترین تهدید صنایع پلاستیک، در داخل این صنعت نیست و سرمایهگذاران به دلیل اینکه در بازارهای موازی بهشدت سود کسب میکنند، وارد این صنعت نمیشوند. این در حالی است که صنعت پلاستیک به دلیل افزایش قیمت مواد اولیه، بسیار سرمایهبر شده است. در مورد این پرسش، برمک قنبرپور نیز اظهار کرد: تورم یکی از مهمترین موانع سرمایهگذاری و توسعه است، اما موضوعاتی مانند ثبات نرخ ارز و تعیین نرخ ارز بر مبنای سیستم عرضه و تقاضا که باید طی یک برنامه و مسیر مشخص محقق شود نیز بسیار در وضعیت توسعه صنعت پلیمر موثرند. وی ادامه داد: مانع دیگر موضوع ارتباط ما با جهان است که تقریبا در سالهای گذشته قطع شده و مساله ارتباط با جهان باید حل شود؛ چراکه بسیاری از مواد اولیه مناسب برای صنعت پلاستیک در کشور وجود ندارد و برای کسب دانش فنی و دستیابی به مواد اولیه با کیفیت، موضوع ارتباط با جهان باید جدی گرفته شود. قنبرپور در ادامه گفت: موضوع دیگر این است که قوانین و دستورالعملهایی در کشور بدون در نظرگرفتن دیدگاههای کارشناسی و یاریگرفتن از تشکلهای بخشخصوصی تدوین میشود که مانعی جدی برای توسعه محسوب میشود. منابع انسانی، یکی دیگر از موانع موجود برای توسعه است. متاسفانه در کشور ما در سالهای اخیر شاهد آن بودهایم که فارغالتحصیلان بهترین دانشگاههای کشور، نیاز به دورههای آموزشی جدی دارند تا بتوانند وارد کار شوند. این مساله هزینههایی را به بنگاههای اقتصادی تحمیل میکند و توان رقابتی صنایع ما را با سایر کشورها کاهش میدهد.