چین برا ی تولید فولاد با مشکل مواد اولیه مواجه‌است
سال گذشته هنگامی‌که گیناراینهارت، میلیاردر سنگ آهن استرالیایی با واگذاری کنترل عملیاتی پروژه هوپ داونز (Hope Downs) به ریوتینتو موافقت کرد، صدای به هم فشرده شدن دندان‌ها در پکن تقریبا از فاصله دور پیلبارا کاملا قابل شنیدن بود و عصبانیت چینی‌ها را به‌راحتی می‌شد احساس کرد. نه تنها هوپ داونز یکی از بزرگ‌ترین و توسعه یافته‌ترین ذخایر جدید سنگ‌آهن در استرالیا بود، بلکه همچنین نشانگر بهترین فرصت برای یک مجموعه مستقل جهت ایجاد چالش برای تسلط کامل بی‌اچ‌پی بر روی بازار جهانی بوده است.
به گزارش سیما فلز و به متال بولتن،چین پس از شکست کامل در تعیین قیمت‌های شاخص سنگ‌آهن در مذاکرات قراردادی سال‌های اخیر، این موضوع هم برای چین و هم برای سایر مصرف‌کنندگان بزرگ سنگ‌آهن در آسیا بسیار حایز اهمیت است.
پس از یک‌سال دیگر، بخش سنگ‌آهن استرالیا از جذابیت بیشتری برخوردار خواهد شد. در همین بازار، هر چند در ابعاد بسیار کوچک‌تر، دو تولید‌کننده جدید وارد عرصه جهانی می‌شوند. شرکت مورچیسان متالز (Murchison Metals) در آستانه آغاز تولید پس از دریافت تصویب نهایی برای معدن جک هیلز خود قرار گرفته است، در حالی‌که شرکت آزتک (Aztec) قرار است دست به تولید معدنی در ظرف چند ماه آینده در معدن ایسلند بزند.
در حالی‌که سایر این پروژه‌ها چندان بزرگ نیست، مجموع ظرفیت تولید سالانه ۵/۵میلیون تنی آنها تاثیر چندانی بر روی اشتهای عظیم چین به سنگ‌آهن نخواهد گذاشت.
شرکت‌های مورچیسان و آزتک از میان شش شرکت، از اولین‌هایی هستند که قصد دارند ظرف دو سال آینده سنگ‌آهن به بازار عرضه کنند. برخی از برآوردها حاکی از آن است که منطقه میدوست (میانه غربی) استرالیا می‌تواند سالانه بیش از ۶۰میلیون تن سنگ‌آهن در طول یک دهه تولید کند، در حالی‌که مورچیسان به تنهایی دارای چند طرح جاه‌طلبانه برای رسانیدن تولید خود به ۲۵میلیون تن در سال تا اواخر ۲۰۱۰ در دومین مرحله توسعه‌ای خود است.
هیچ یک از این موارد از نظر پکن کم اهمیت خوانده نمی‌شود و سرمایه‌گذاران چینی به طرز فزآینده‌ای به صنعت سنگ‌آهن استرالیا نفوذ پیدا می‌کنند.
شرکت دولتی سیتیک (Citic) در ماه آوریل گفته بود که برای خرید و توسعه دو ذخیره معدنی در پیلبارا حداکثر ۳میلیارد دلار هزینه خواهد کرد، در حالی‌که شرکت آنشان استیل و شرکت تجاری سینوم (Sinom) هر دو سرمایه‌گذاری‌های کلانی در سال‌جاری در استرالیا داشته‌اند.اما چینی‌ها از رقابت‌پذیری برخوردارند. شرکت مورچیسان اقدام به امضای یک قراردادی واگذاری ده ساله با شرکت پوسکو کره جنوبی کرده است، در حالی‌که آزتک اقدام به امضای قراردادهای عرضه هم با سیتیک و هم با شرکت تجاری ماروبنی ژاپن کرده است.
در حالی‌که پروژه عظیم ۴۵میلیون تنی پیلبار از شرکت آندرو فارست (Andrew Forrest) تقریبا می‌تواند نظر تمامی مشتریان چینی را به هنگام راه‌اندازی به سوی خود جذب کند، اعتبار اصلی آن نه از سوی پکن بلکه از شرکت سرمایه‌گذاری لوکادیا ایالات متحده تامین گردیده است.
هیچ یک از پروژه‌های جدید استرالیا، حتی پروژه شرکت FMF- تاثیر چندانی بر روی سلطه جهانی شرکت‌های ریو (Rio)، بی‌اچ‌پی (BHP) و سی‌وی‌آردی (CVRD) نخواهد داشت اما در غیاب هر یک از ذخایر معدنی بزرگ جهانی، خریداران ممکن است کمتر به فکر تامین نیازهای خود بیافتند.
از آنجا که این بخش عظیم معدنی هر روزه پر ترافیک‌تر می‌شود، این احتمال وجود دارد که قراردادهای بیشتری در آینده بسته خواهند شد و خیلی عظیم‌تر و غیرمنتظره‌تر از قرارداد خرید پروژه هوپ داونز توسط ریوتینتو خواهند بود.
بنابراین می‌توان گفت، به زودی چین سهم عمده‌ای از تولیدات خود را مصرف خواهد کرد.
ارسال نظر