این قرارداد در حالی امضا شد که با وجود گذشت بیش از دو سال از اجرایی شدن برجام، شرکت ملی نفت ایران پیش از این تنها به امضای یک قرارداد در بالادست صنعت نفت و گاز کشور موفق شده بود. اولین قرارداد تیرماه سال جاری در ساختمان کوشک بین شرکت ملی نفت و کنسرسیومی به رهبری توتال برای توسعه فاز ۱۱ پارس‌جنوبی به امضا رسید. فشارهای بین‌المللی و احتمال بازگشت تحریم‌های آمریکا به خصوص بعد از قدرت گرفتن ترامپ در آمریکا، در کنار برخی مخالفت‌های داخلی موجب شد وعده وزارت نفت برای امضای ۱۰ قرارداد نفتی تا پایان سال محقق نشود، حال امضای قرارداد با این شرکت روسی می‌تواند نشان از تلاش ایران برای عبور از تحریم‌های احتمالی آمریکا باشد. هدف از قراردادی که روز گذشته در ساختمان کوشک به امضا رسید، دستیابی به تولید روزانه حداکثر ۴۸ هزار بشکه نفت و تولید تجمعی اضافی حدود ۶۷ میلیون بشکه ظرف مدت ۱۰ سال است، در عین حال این قرارداد برای مدت حداکثر ۱۰ سال دیگر و با توافق طرف‌ها قابل تمدید خواهد بود. این در شرایطی است که قالب قراردادهای جدید نفتی ایران بر اساس تعهد بلندمدت بوده و قراردادی نیز که با توتال به امضا رسید به مدت ۲۰ سال بعد از اتمام مراحل توسعه اجرا می‌شود. سهم مشارکت شرکت روسی در این قرارداد ۸۰ درصد و سهم دانا انرژی ۲۰ درصد است. برآورد هزینه‌های سرمایه‌ای طرح توسعه میدان‌های آبان و پایدار غرب معادل ۶۷۴ میلیون دلار آمریکا (شامل هزینه‌های مستقیم سرمایه‌ای و هزینه تعمیر و جایگزینی‌ پمپ‌های درون‌چاهی) است و هزینه‌های غیرمستقیم آن نیز معادل ۶۸ میلیون دلار پیش‌بینی شده است؛ بنابراین مجموع سرمایه جذب شده در این قرارداد حدود ۷۵۰ میلیون دلار خواهد بود که در مقایسه با قرارداد ۸/ ۴ میلیارد دلاری فاز ۱۱ پارس جنوبی بسیار کوچک‌تر است.  میدان مشترک آبان در ۳۸ کیلومتری جنوب غرب شهرستان دهلران و میدان پایدار غرب در ۱۵۰ کیلومتری شمال غرب اهواز و مرز مشترک جمهوری اسلامی ایران و عراق قرار گرفته‌اند. تولید نفت کنونی این دو میدان در مجموع ۳۶ هزار بشکه در روز است.