بیمه ایران برای توضیح بیشتر روز گذشته در اطلاعیه‌ای رسمی اعلام کرد: «بیمه زائران اربعین نه‌تنها سودی برای صنعت بیمه ندارد؛ بلکه حق بیمه آن نسبت به سال پیش کاهش پیدا کرده و شرکت بیمه ایران آمادگی دارد پس از پرداخت خسارت‌ها، هر مقدار مبلغ باقی‌مانده را به حساب مردم بازگرداند.» این اطلاعیه به‌دنبال انتقاداتی منتشرشد که در آن ادعا شده بود «بیمه ایران در یک حرکت نه‌چندان مقبول از محل بیمه‌های زائران حرم حسینی سود شناسایی کرده است.» حال این سوال پیش می‌آید که نتیجه این انتقادات احساسی و بدون پایه و اساس فنی و اخلاقی چه خواهد شد؟  مهم‌ترین مطالبه مردم از صنعت بیمه چه باید باشد؟ آیا می‌دانید رابطه بیمه‌ها و مردم چگونه باید باشد؟ آیا می‌دانید موانع فرهنگی در ایجاد رابطه نزدیک مردم و بیمه‌گران چیست؟ آیا می‌دانید چگونه مردم به صنعت بیمه که خدمات بیشماری به آنها ارائه می‌دهد باید اعتماد کنند؟

در دهه‌های گذشته تقریبا تمام مسوولان و مدیران و فعالان اقتصادی نبود فرهنگ بیمه را یکی از دلایل ‌توسعه‌نیافتگی آن می‌دانند و بارها اعلام شده است صنعت بیمه نسبت به رقبای خود در بازارهای مالی عقب‌مانده است و نتوانسته پا به پای نظام بانکداری و بازار سرمایه حرکت کند. آیا دلیل اصلی این ادعا بی توجهی به خدمات بیمه‌ای طی سالیان گذشته نیست؟ علت بی‌فرهنگی بیمه‌ای بعد از ۸۰ سال فعالیت شرکت‌های بیمه درایران چیست؟  در ایران شاید بتوان خیلی از حادثه‌ها و اتفاقات را فراموش کرد، اما قطعا خاطرات جنگ تحمیلی فراموش شدنی نیست. چه‌کسی به‌خاطر دارد در زمان جنگ نفتکش‌ها که رژیم بعث جنگ را تا میانه خلیج فارس گسترش داد و استراتژی خود را بر حمله به تاسیسات نفتی، پالایشگاه‌ها، اسکله و کشتی‌های نفتی قرارداد تا در هر حمله؛ وسیع‌ترین ضربه‌ها را بر پیکر ایران وارد کند، چه بیمه‌گری تجهیزات نفتی ایران و کشتی‌ها را تحت پوشش قرار داد؟ درآن زمان بیمه‌گران بزرگ دنیا یا از پوشش کشتی‌های ایران امتناع می‌کردند یا نرخی را اعلام می‌کردند که چند ده برابر نرخ اصلی بود. درآن زمان همین صنعت بیمه ایران تمام خطرات را پوشش داد و مرهمی ‌شد برای اقتصاد کشور. در دوران تحریم چه بیمه‌گری خطرات و ریسک‌های بزرگ و کوچک کشور را بیمه کرد؟  امروز در دنیا کدام بیمه‌گری را سراغ دارید که رویدادی را با توجه به ریسک بالای تروریستی پوشش دهد؟ یکی از شروط مهم بیمه‌گری در دنیا نداشتن پوشش بیمه‌ای برای جنگ، اعتصاب،  شورش و بلوا است. یعنی در جایی که احتمال این خطرات زیاد باشد هیچ بیمه‌گری وارد نمی‌شود و هیچ ریسکی را نمی‌پذیرد، اما در همین قرارداد بیمه زائران اربعین آمده است: در این بیمه‌نامه حوادث تروریستی هم مورد پوشش قرار می‌گیرند و بیمه ایران در راستای ایفای مسوولیت‌های اجتماعی و دینی خود، تمام ریسک‌ها را پذیرفته و هزینه بیمه‌نامه اربعین را بیش از ۵۵ درصد کاهش داده است.

تا کی چشم بر داشته‌های خود ببندیم و به جای معرفی درست خدمات بیمه به مردم و آشتی دادن آنها با این صنعت تنها انتقاد کنیم؟ بپرسیم چرا کارگزار بیمه دراین قرارداد وجود دارد ؟ چرا حق بیمه ۱۸ هزار تومان است؟ چرا بیمه‌ها به‌دنبال سودآوری هستند و چرا‌های دیگر. اطلاع از خسارت‌هایی که بیمه دانا سال گذشته برای زائران اربعین حسینی پرداخت کرد، خالی از لطف نیست.  بیمه دانا سال گذشته برای بیمه شدگان در بخش سرپایی یک میلیون تومان، برای فوتی‌های حادثه اربعین ۱۹۳ میلیون تومان و برای فوتی‌های عادی در این ایام در عراق ۱۵ میلیون تومان خسارت پرداخت کرد.  مردم ما باید بدانند صنعت بیمه کشور به‌رغم کاستی‌ها و محدودیت‌هایی که دارد در انجام خدمت و جبران خسارات، عملکرد مثبتی داشته است.  خسارت‌های بزرگی مانند پالایشگاه‌های کشور، هواپیمایی، شخص ثالث و ... اگر ازسوی صنعت بیمه جبران نمی‌شد امروز شاهد آثار زیانبار بارزیادی بودیم. خسارت‌های سنگینی که بین بیمه‌گران داخلی و از طریق اتکایی توسط بیمه‌گران خارجی جبران شد و این توان صنعت بیمه کشور را نشان داد که توانستند با منابع خارجی بخشی از خسارت‌ها را جبران کنند. بیایید قدر بیمه‌گران ایرانی را بدانیم.