چند ماهی از راه اندازی اولین صندوق سرمایه‌گذاری زمین و ساختمان می‌گذرد. این صندوق‌ها با هدف ایجاد پل ارتباطی میان بخش املاک و مستغلات و بازار سرمایه طراحی شد. طرحی که بازدهی بالای بازار املاک از یک سو و تامین سرمایه به عنوان کمبود اساسی بازار از سوی دیگر را مورد توجه قرار می‌داد.اما در این مدت برای برخی فعالان بازار این سوال مطرح بود که با توجه به هزینه‌های کارمزد ارکان، آیا سرمایه‌گذاری در این صندوق‌ها سودآور است یا خیر؟

همچنین این موضوع مطرح است که آیین‌نامه طراحی صندوق‌های زمین و مسکن به جای ایجاد مکانیزم‌های مبتنی بر اعتماد و اعتبار بر مکانیزم‌های چندلایه نظارتی تاکید شده است امری که هزینه‌ها را بالا برده از جذابیت‌ها کاسته است.

حتی مهمتر اینکه مبنای قیمت‌گذاری واحدهای سرمایه‌گذاری در این صندوق‌ها به چه صورت است و آیا خالص ارزش فعلی واحدهای سرمایه‌گذاری یا همان NAV در این صندوق‌ها می‌تواند مبنای تصمیم‌گیری باشد یا خیر.