در پرونده اخیر نیز با عنایت به نفوذ روزافزون فناوری‌‌‌های نسل۴ صنعت و ظهور سبک و سیاق خاصی از تولید مبتنی بر داده و هوش مصنوعی و اثرپذیری اقتصاد ایران از این موضوع، یادداشت‌‌‌هایی تهیه شده که حاوی نکات روشنی است. در هر یک از این نوشتارها که روایت یک اقتصاددان یا پژوهشگر دانشگاهی است، وضعیت بغرنج ایران و جهش همسایگان و رقبا قابل مشاهده است. در عین حال تحولی که در نتیجه فناوری بر بازارهای کالا، نیروی کار و... عارض می‌شود مورد بررسی قرار گرفته است.

نکته مهم در این میان فرصت‌‌‌سوزی کشور و پنجره‌‌‌هایی است که پیاپی باز و بسته می‌‌‌شوند. جهان اساسا به انتها نمی‌رسد و فرصت‌‌‌های جدید بی‌‌‌شمارند. با این حال کشور در استفاده از هر یک از موقعیت‌‌‌ها دچار غفلت یا سستی و اهمال‌‌‌کاری است. در این راستا مهم است که سیاستگذاران به تصویری که اقتصاددانان و پژوهشگران در این پرونده از آینده اقتصاد در عصر فناوری دیجیتال به نمایش می‌‌‌گذارند توجه کنند. تهیه و تدوین سیاست‌‌‌های اقتصادی و اقدامات اجرایی برای کاهش شکاف میان ایران با جهان از منظر تولید و تجارت به شرطی ممکن است که مقامات کشور در درک اثر فناوری به کارشناسان و تجارب جهانی اعتماد کنند. بدون این رویکرد اما امکان فرصت‌‌‌سوزی دوباره ابدا بعید نیست.