چرا نشست داووس مهم است؟
طبیعی است که این مجمع در طول سال‌ها به سوژه تئوری توطئه تبدیل شده است.
در واقع، این مکان جایی است که در آن به احتمال زیاد، بازیگران کلیدی هر تئوری توطئه، از رهبران جهان گرفته تا مدیران تجاری و روسای آژانس‌های اطلاعاتی را پیدا خواهید کرد.
گرچه این نشست، رویدادی با موضوع مبهم و بدون هدف متحدکننده است، با این حال قدرتمندترین افراد سراسر سیاره را در یک‌جا جمع می‌کند و به نظر می‌رسد توضیح قانع‌کننده در مورد اینکه چرا مردم آنجا جمع می‌شوند، این است که همه افراد مهم آنجا هستند. سیاستمداران، سران کشورها و مدیران شرکت‌ها و در مجموع حدود ۲۷۰۰نفر، همگی برای تغییر جهان در داووس گرد هم می‌‌‌آیند.
در اینجا، هم باورمندان به توطئه‌‌‌گری مجمع جهانی اقتصاد و هم خود شرکت‌کنندگان در این مجمع وجه اشتراکی دارند و آن این است که این نشست و سازمان، نیروی مهمی است که میتواند تاثیر معناداری داشته باشد؛ تاثیری فراتر از معاشرت گروهی افراد مهم.
پر بیراه نیست که این نشست سالانه را «روح داووس» یا «شریکی که تاریخ را شکل می‌دهد» نامیده‌اند. تشکیل مجمع جهانی اقتصاد به شکل کنونی آن به سال ۱۹۷۴ برمی‌‌‌گردد؛ زمانی که یک‌کنفرانس تجاری به میزبانی یک‌بازرگان آلمانی در سوئیس به نام کلاوس شواب از سیاستمداران دعوت کرد تا به مدیران شرکت‌ها در داووس بپیوندند. با گسترش کنفرانس و سازمان، آنچه زمانی «مجمع مدیریت اروپا» بود، در سال ۱۹۸۷ به «انجمن جهانی اقتصاد» تبدیل شد. رویدادها اغلب با موضوعی که هر سال انتخاب می‌شود مرتبط هستند. امسال «همکاری در دنیای چندپاره»، جانشین «تاریخ در نقطه‌عطف: سیاست‌‌‌های دولت و استراتژی‌‌‌های تجاری» در سال ۲۰۲۲ شده است.
منافع تجاری
یکی از گروه‌‌‌هایی که همیشه با تمام قوا در نشست داووس حضور دارند، مدیران تجاری هستند که به خودی خود از دلایل تداوم این نشست‌ها هستند. طبق آخرین گزارش سالانه، مجمع جهانی اقتصاد، حدود ۴۲۰میلیون دلار درآمد کسب کرده است که سهم عمده آن از «عضویت» سازمان‌های تجاری ناشی می‌شود. مجمع جهانی اقتصاد یک سازمان غیرانتفاعی است. این مجمع در گزارش سال ۲۰۱۷ خود اعلام کرد که «بیشتر بودجه این مجمع از سوی مهم‌ترین نهادهای تجاری جهان تامین می‌شود که به‌عنوان عضو و شریک به انجمن می‌‌‌پیوندند تا در فعالیت‌‌‌های ما شرکت کنند.» گزارش‌‌‌های جدیدتر آسوشیتدپرس، هزینه‌‌‌های عضویت و مشارکت را «۱۲۰هزار تا ۸۵۰هزار فرانک سوئیس (۱۳۰هزار تا ۹۲۱هزار دلار)» تخمین می‌زند، در حالی که هزینه شرکت در آن میتواند از رایگان یا تخفیف بالا برای اعضای جامعه مدنی تا چیزی حدود ۷۰هزار دلار برای کسب‌وکارها متغیر باشد. چرا شرکت‌کنندگان در این مجمع پول می‌دهند؟ چون بقیه این کار را می‌کنند. در این نشست سالانه، پنل‌‌‌ها و گفت‌وگوهای بی‌شماری انجام می‌شود. همچنین گزارش‌‌‌ها و اعلامیه‌‌‌هایی از مشارکت جدی بخش‌های دولتی و خصوصی منتشر می‌شود. بنابراین داووس به نقطه‌‌‌ای ثابت تبدیل شده است که بیشتر ساختار قدرت جهان پیرامون آن جمع می‌شود. روسیه یکی از استثناهای اصلی است. براساس اسناد مالی WEF، آنها پس از حمله به اوکراین با وجود پرداخت حق عضویت بیش از ۱۰میلیون دلاری از کنفرانس اخراج شدند. داووس جایی است که به قول سمافور افرادی همچون خوزه آندرس آشپز و بشردوست؛ برایان مونیهان، مدیرعامل بانک آمریکا؛ دایان فون فورستنبرگ طراح و لری سامرز، وزیر خزانه‌‌‌داری سابق ایالات‌متحده را کنار هم نشانده و در یک خانه گردهم می‌‌‌‌آورد. این همان جاذبه‌‌‌ای است که تاجران بزرگ را جذب می‌کند چون شرکت‌هایشان می‌‌‌توانند با مشتریان، شرکا، سرمایه‌گذاران و رهبران دولت در یک مکان ملاقات کنند. نیویورک‌تایمز برنامه یک مدیر اجرایی را اینگونه توصیف کرد: جلسات ۳۰دقیقه‌‌‌ای پشت‌سر هم هر روز از ساعت ۷:۳۰ صبح تا ۷ بعد از ظهر، قبل از رفتن به شام‌‌‌های بی‌‌‌شمار.
نقش رسانه
از جمله دلایلی که رهبران تجاری و سیاسی جهان را به داووس می‌کشاند، حضور صدها رسانه معتبر در این نشست در سوئیس است. این نشست برای مدیران، تنها فرصتی برای ملاقات با مشتریان و شرکا نیست، بلکه فرصتی استثنایی برای قرار گرفتن در جلوی دوربین رسانه‌‌‌های معتبر جهانی است. سی‌‌‌ان‌‌‌بی‌‌‌سی و بلومبرگ در کنفرانس شرکت کردند و طیف وسیعی از مدیران اجرایی و رهبران فکری را به دام انداختند. سی‌‌‌ان‌‌‌بی‌‌‌سی تنها در روز سه‌‌‌شنبه با ۱۳مدیرعامل، از سیتی بانک آمریکا گرفته تا پالانتیر و کوالکام، مصاحبه کرد. همان‌طور که مدیران کسب‌وکار به جلسات خصوصی و رویدادهایی می‌‌‌روند که ممکن است بیشتر از پنل‌‌‌های پوشش داده شده باشد، روزنامه‌نگاران نیز این کار را انجام می‌دهند چرا که فرصتی برای تعامل غیر‌رسمی و حضوری با افرادی است که میتواند برایشان ارزشمند باشد. اندرو راس سورکین، سردبیر DealBook و مجری CNBC پیش از این اذعان کرده بود که «روابط زیادی در آنجا ایجاد کردم که به مصاحبه‌‌‌هایی در ماه‌ها یا سال‌ها بعد منجر شد.»
سیاست جهانی
به‌طور معمول، نشست مجمع جهانی اقتصاد در زمان‌‌‌های بحران، مانند رکود بالقوه جهانی و زمانی است که رهبران سیاسی دچار سردرگمی هستند و خود را در وضعیت بحرانی یا حداقل اضطراب می‌‌‌بینند. در شرایطی غیر از این، این نشست تنها مکانی برای گفت‌وگوهای دوستانه میان رهبران جهان است. با این حال، گردهمایی رهبران در شرایط پرچالش، به خودی خود نشانه مثبتی است.
در نشست امسال، اولاف شولتز، صدراعظم آلمان سخنرانی کرد، اما جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات‌متحده شرکت نکرده است. مارتین والش، وزیر کار ایالات‌متحده، همراه با گروهی از مقامات بلندپایه که زمان زیادی را صرف ملاقات با همتایان خارجی و گروه‌های تجاری خود می‌کنند، رهبری هیات ایالات‌متحده را برعهده دارند؛ آوریل هاینز مدیر اطلاعات ملی، کاترین تای نماینده تجاری ایالات‌متحده و آژانس توسعه بین‌المللی، سامانتا پاور و جان کری فرستادگان ویژه آب‌وهوایی دولت آمریکا و سناتور جو مانچین و کیرستن سینما از سوی ایالات‌متحده در این نشست شرکت کردند. داووس در نهایت گاهی بسیار تاثیرگذار و مهم است. کافی است درباره تاثیرگذاری نشست امسال از اوکراینی‌‌‌هایی که آنجا هستند و هیات‌‌‌های کشورهای جنوب صحرای آفریقا و دیگران بپرسید. با این حال حتی بی‌حاصل‌‌‌ترین نشست‌‌‌های مجمع جهانی اقتصاد سبب نمی‌‌‌شوند که صندلی‌‌‌ها برای نشست سال آینده از قبل رزرو نشوند.
