تحلیلگران بخش صنعت معتقدند این موضوع دلایل مختلفی دارد که عمده‌‌‌ترین آن می‌‌‌تواند اشتباهات سیاستی و چالش‌‌‌های مدیریتی داخلی در پی تشدید تحریم‌‌‌ها از اوایل دهه ۹۰ (سال‌های ۱۳۹۱ و ۱۳۹۲) و تداوم آن در سال‌های بعد و شرطی شدن اقتصاد ایران در نتیجه فضای برجامی و افت شدید سرمایه‌گذاری و منفی شدن آن باشد. براساس نظرات فعالان اقتصادی و نتایج به دست آمده از مطالعات پایش محیط کسب‌وکار اتاق‌‌‌ها، وزارت اقتصاد، مرکز پژوهش‌‌‌های مجلس و... می‌‌‌توان نتیجه گرفت، اورشوتینگ نرخ ارز به‌ویژه در اوایل سال ۱۳۹۷ همزمان با خروج آمریکا از برجام، بی‌‌‌ثباتی در مقررات و بخشنامه‌‌‌های دولتی، عدم‌مدیریت زنجیره تامین مواد اولیه موردنیاز واحدهای تولیدی، عدم‌تامین مالی واحدهای تولیدی و در نهایت افزایش سنگین هزینه‌‌‌های مبادله مهم‌ترین دلیل متوقف شدن موتور خلق ارزش در بخش صنعت ایران قلمداد می‌شوند. «باشگاه اقتصاددانان» در پرونده امروز این پرسش را با صاحب‌‌‌نظران در میان گذاشته است که کدام عوامل بیشترین اثرگذاری را بر درجا زدن صنعت ایران در خلق ارزش داشته‌‌‌اند؟ همچنین نسخه‌‌‌های عبور از یک‌دهه عدم‌رشد خلق ارزش‌افزوده مورد بررسی قرار گرفته است.