به اعتقاد برخی از کارشناسان، در تدوین برنامه جامع تحقق سیاست‌‌‌های کلی تامین‌اجتماعی، علاوه‌‌‌بر توجه بخشی به این حوزه، باید ارتباطات فرابخشی را هم در نظر داشت. به‌‌‌طور واضح، حتی اگر نظام تامین‌اجتماعی طراحی‌‌‌شده در درون خود بی‌‌‌نقص هم باشد، بدون درنظرگرفتن بخش‌‌‌های مرتبط بیرونی قطعا در اجرا ابتر خواهد ماند؛ کما اینکه تجربه قانون ساختار نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی نشان داد که تصویب قوانین مترقی و خوب، الزاما به معنای نتایج اثربخش و مطلوب نیست. در عین حال، برخی از سیاستگذاران حوزه سلامت نیز به نقش سازمان در پوشش هزینه‌‌‌های سلامت کشور می‌‌‌پردازند و توصیه می‌کنند، به منظور رسیدن به عدالت در سلامت، باید سهم پرداخت از جیب خانوارها کاهش یابد که لازم است برای دستیابی به این هدف، سهم بخش عمومی در این حوزه افزایش یابد.  صاحب‌‌‌نظران این حوزه بر این باورند که سازمان تامین‌اجتماعی، به‌عنوان بخش عمومی غیردولتی نقش مهمی در تامین هزینه‌‌‌های سلامت ایفا‌می‌کند.  آمارها حاکی از آن است که سهم سازمان تامین‌اجتماعی از کل هزینه‌‌‌های سلامت در سال ۱۳۹۸ حدود ۲۵‌هزار و ۲۰۰میلیارد تومان بوده است که تقریبا ۱۵‌درصد هزینه‌‌‌های سلامت کشور را پوشش می‌دهد و این در حالی است که در جهان، اصلی‌‌‌ترین منبع تامین مالی سلامت، صندوق‌های بیمه اجتماعی هستند و بودجه عمومی دولت‌‌‌ها در رتبه بعدی قرار دارد. به عبارت دیگر، براساس گزارش سازمان بهداشت جهانی حدود ۳۵‌درصد هزینه‌های سلامت جهان به‌واسطه صندوق‌های بیمه اجتماعی تامین می‌شود.