تحلیلگران بازار سرمایه بر این باورند که توقف نماد چه‌بسا بدتر از پایین آمدن قیمت سهام و زیان معامله‌گران در بازار است؛ چراکه در صورت افت قیمت سهام، معامله‌گران این اختیار را دارند که با فروش سهام خود به قیمتی پایین‌تر و مقداری زیان و کاهش سرمایه، سهام خود را نقد کنند، در حالی که اگر توقف نماد، آن هم از نوع طولانی‌مدت در تالار شیشه‌‌ای رخ دهد، ، نقدینگی سرمایه‌گذاران حبس می‌شود و دسترسی به آن امکان‌پذیر نیست. کاهش شفافیت و حبس نقدینگی که رابطه مستقیمی با یکدیگر دارند، بدترین اتفاقی است که می‌تواند برای یک سرمایه‌گذار در هر بازاری به‌ویژه بازار سرمایه رخ دهد. ضمن اینکه وقتی نماد معاملاتی یک شرکت متوقف می‌شود، در پی حبس و قفل شدن منابع، سرمایه‌گذاران دیگر قادر به تصمیم‌گیری برای سرمایه‌ خود نیستند و علاوه بر اینکه نمی‌توانند بسته به شرایط بازار، اقدام به بازنگری و اصلاح در پرتفوی خود کنند، از کسب سود و زیان هم جا می‌مانند. این در حالی است که در کنار توقف‌های مزبور، چند صباحی است فعالان بازار از اعمال سیاست‌های سلیقه‌ای ناظر بازار و توقیف برخی از نمادها، از جمله نمادهای پرطرفدار گلایه‌مند هستند؛ توقف‌هایی که به دلیل «ظن دستکاری قیمتی» رخ می‌دهد و می‌تواند چندین روز حبس نقدینگی سهامداران را به دنبال داشته باشد، به‌طوری‌که کارشناسان تاکید دارند متضرر اصلی چنین توقف‌هایی، سهامداران هستند نه ناشر!

توقف معاملات سهام شرکت‌ها در بورس مختص کشور ما نیست و در بورس سایر کشورها نیز وجود دارد. با توجه به سطح عدم اطمینانی که در کلیت بازارها ممکن است وجود داشته باشد، ریسک توقف معاملات نیز وجود خواهد داشت، اما توقف‌ها در بازارهای مالی دنیا تنها چند دقیقه یا در بیشترین زمان به یکی، دو ساعت می‌رسد. در این میان کارشناسان بازار سرمایه معتقدند که می‌توان با ارائه مکانیزم‌های مناسب، روند توقف‌ها را بهبود بخشید، به‌طوری‌که با استفاده از فرمت‌های از پیش تعیین‌شده، تمامی اسناد و مدارک لازم از سوی ناشر در اسرع وقت پیوست و ارسال شود تا کارشناس مربوط در سازمان بورس در سریع‌ترین زمان ممکن به بررسی آن بپردازد و اقدامات لازم جهت بازگشایی نماد انجام شود.