در این مدت مذاکرات به‌صورت سینوسی دنبال شد، گاهی امیدوارانه و گاهی ناامیدکننده به پیش رفت؛ اما اخیرا رئیس‌جمهور چند‌بار به صراحت اعلام کرد که اگر به عباس عراقچی اختیار داده شود، توافق حاصل می‌شود.

در سوی دیگر آنتونی بیلنکن، وزیرخارجه آمریکا نیز تاکید دارد که تصمیم نهایی با ایران است که می‌تواند توافق را ممکن کند. اگرچه گفته می‌شود که بر سر مسائل فنی توافق‌هایی صورت گرفته، اما آیا مشخص است که تا چه میزان این مسائل به صورت جدی حل‌وفصل شده است؟

در آستانه تغییر دولت در ایران، این پرسش مطرح است که آیا توافق در همین دولت انجام خواهد شد یا امضای سند تفاهم به دولت سیزدهم سپرده خواهد شد؟ تحلیلگران معتقدند رابطه با آمریکا در دولت رئیسی سخت‌تر خواهد شد.

همین مساله موجب خواهد شد که فشار و صدای کسانی که قصد دارند دیپلماسی بین ایران و آمریکا را با توسل به مسائل حقوق بشری ناممکن کنند، بیشتر اثرگذار باشد. به عبارت دیگر هزینه سیاسی دستیابی به توافق با دولت رئیسی برای دولت آمریکا در مقایسه با هزینه سیاسی معامله با دولت روحانی بیشتر است.

با این حال هم در ایران و هم در آمریکا درباره شرایط پس از ترک مذاکرات ابهامات جدی وجود دارد. به همین دلیل افراد خوش‌بین معتقدند در نهایت دوطرف به توافق رضایت خواهند داد.

پس امکان توافق وجود دارد؛ اما درمورد زمان توافق تردیدهایی وجود دارد. به اعتقاد تحلیلگران سیاست خارجی، طبیعی است که هر دو طرف خواهان گرفتن امتیازات بیشتر باشند.

از این‌رو اگر به این نتیجه دست یابند که گذشت زمان به نفع آنهاست، ممکن است توافق را به تاخیر بیندازند.

«باشگاه اقتصاددانان» در پرونده امروز، سرنوشت احیای برجام در دولت روحانی و رئیسی را مورد بررسی قرار داده است. در این پرونده از کارشناسان و تحلیلگران پرسیده‌ایم آیا توافق ایران و آمریکا به صورت یکجا به انجام خواهد رسید یا به‌صورت مرحله‌ای صورت می‌گیرد؟ همچنین این پرسش مطرح شده است که با توجه به اینکه دو طرف اعلام کرده‌اند که علاقه‌ای به مذاکرات فرسایشی ندارند، در چه صورت ممکن است مذاکرات دو طرف پایان یابد؟