عبرت‌های شکست در ۲۰۱۶
دیوید برادی، استاد اقتصاد سیاسی دانشگاه استنفورد به برخی درس‌هایی که از نظرسنجی‌های سال ۲۰۱۶ فراگرفته شده اشاره کرده است. برای مثال به باور او به‌جای تاکید بر نظرسنجی‌های ملی که تنها آرای کل مردم را نشان می‌دهند و نه توزیع آرای الکترال را، باید بیشتر بر وضعیت آرا در ایالت‌های کلیدی و دارای آرای الکترال بالا تمرکز شود. در مطلب حاضر به چند دیدگاه او اشاره می‌شود.
نخستین نکته این است که نظرسنجی‌های گوناگون نتایج مختلف را نشان می‌دهند به همین دلیل بهتر است متوسط نتایج ۸ تا ۱۰ نظرسنجی را که دیدگاهی دقیق‌تر در اختیار قرار می‌دهد موردتوجه قرار داد. از این طریق تاثیر خطاهای موجود در نظرسنجی‌ها کاهش می‌یابد. دومین نکته این است که سوگیری‌ها بر نظرسنجی‌ها اثر می‌گذارند. نظرسنجی‌هایی که به علل گوناگون به یکسو یعنی چپ یا راست تمایل دارند نمی‌توانند معیاری دقیق از واقعیت‌ها باشند. سومین نکته این است که با نظرسنجی نمی‌توان میزان حضور مردم در پای صندوق‌های رای را پیش‌بینی کرد. یکی از نقاط ضعف نظرسنجی‌ها این است که با آنها نمی‌توان با دقت کافی پیش‌بینی کرد چه تعداد از مردم در نهایت رای خواهند داد. درحال‌حاضر مدل‌های قابل اتکا برای پیش‌بینی میزان رای دادن مردم وجود ندارد و هیچ‌کس این مشکل را حل نکرده است. راه‌های مختلفی برای پیش‌بینی این موضوع وجود دارد اما دقیق نیستند. برای مثال می‌توانید از مردم بپرسید آیا برای رای دادن ثبت‌نام کرده‌اند یا نه. اما همواره تعداد کسانی که می‌گویند ثبت‌نام کرده‌اند بیشتر از کسانی است که واقعا این کار را انجام داده‌اند.
موضوع مهم دیگر، انتخاب گروهی است که قرار است از آنها نظرسنجی شود. گاه گروه نمونه به‌درستی تعدیل نمی‌شود یعنی ویژگی‌های جمعیت کشور در انتخاب گروه نمونه لحاظ نمی‌شود. سال ۲۰۱۶ بزرگ‌ترین مشکل در نظر نگرفتن متغیر سطح تحصیلات بود. در گذشته افرادی که سطح تحصیلات پایین تری داشتند به دموکرات‌ها رای می‌دادند اما در سال ۲۰۱۶ و ۲۰۱۸ مثل امسال، آن گروه از ترامپ حمایت می‌کنند. در دو انتخابات قبلی این موضوع در نظر گرفته نشد. به عبارت دیگر از این افراد به تعداد کافی در نظرسنجی‌ها گنجانده نشده بود، در نتیجه نتایج دقیق به دست نیامد.
پنجمین موضوع، زمان نظرسنجی است. اشتباه دیگری که سال ۲۰۱۶ رخ داد این بود که نظرسنجی‌ها در زمان‌های نامناسب انجام شد. وقتی شما پس از یک رویداد انتخاباتی نظیر مناظره دو نامزد، با تلفن نظرسنجی می‌کنید به احتمال بسیار زیاد کسی پاسخ تلفن را می‌دهد که فکر می‌کند نامزد موردنظر او عملکرد بسیار بهتری در آن رویداد داشته و این سبب می‌شود توزیع پاسخ‌ها از حالت طبیعی خارج شود.
تعداد افرادی که در نظرسنجی شرکت می‌کنند نیز مهم است و هفتمین موضوع این است که جمع‌آوری داده‌ها و تفسیر نتایج نظرسنجی معمولا چند روز طول می‌کشد. در مناظره بیست و نهم سپتامبر تنها نتایج دو نظرسنجی همان شب منتشر شد که منطقی به‌نظر می‌رسید. اما معمولا ۳ تا ۵ روز و گاه تا یک هفته طول می‌کشد تا نتایج معنادار آنها منتشر شوند، نتایجی که اثر کامل مناظره را نشان دهند.
هشتمین موضوع مهم این است که نظرسنجی‌های ملی لزوما مشخص نمی‌کنند، تعداد آرای الکترال هر نامزد چه میزان خواهد بود و این درحالی است که رئیس‌جمهور و معاون او از طریق تعداد آرای الکترال انتخاب می‌شوند. سال ۲۰۱۶ با آنکه تعداد آرای مردم به ترامپ کمتر از آرای آنها به کلینتون بود در نهایت ترامپ در انتخابات پیروز شد، زیرا تعداد آرای الکترال او بیشتر بود.
