جالب آنکه در همان سال‌ها نیز اعتراض به افزایش قیمت بنزین و هزینه حمل و نقل بسیار مورد توجه بوده است. این اعتراضات پس از استقرار دولت اصلاحات روندی متفاوت به خود گرفت. مطالبه‌ها عمدتا از سوی طبقه متوسط و در زمینه‌های سیاسی و اجتماعی بروز کرد و در دولت‌های نهم و دهم نیز این روند ادامه داشت. طبقه متوسطی که از نیمه اول دهه ۷۰ درحال شکل‌گیری بود و درنیمه دوم دهه ۸۰  رشد قابل قبولی را تجربه کرده بود با بحران اقتصادی در سال‌های ابتدایی دهه ۹۰ ضربه سختی خورد. کارشناسان معتقدند اگر در دولت سازندگی و اصلاحات رشد اقتصادی ناشی از تولید در بخش‌های مختلف توانست به افزایش نسبی رفاه شهروندان کمک کند، اما در دولت محمود احمدی‌نژاد به‌واسطه افزایش چشمگیر درآمدهای نفتی و پول‌پاشی ناشی از آن ضربه مهلکی به دهک‌های پایینی و میانی جامعه ایران وارد شد. نتیجه اینکه بحران اقتصادی از طبقه متوسط کاست و بر دهک‌های فقیر کشور افزود. با آغاز دوره ریاست جمهوری حسن روحانی شرایط بهبود نسبی پیدا کرد؛ اما دیری نپایید که بحران اقتصادی از نیمه دوم سال ۱۳۹۶ آغاز و تا به امروز نیز ادامه پیدا کرده است. اعتراضات معیشتی در این دوره در دو برهه دی ماه ۱۳۹۶ و آبان ماه ۱۳۹۸ با گستردگی قابل توجهی به وقوع پیوست. کارشناسان معتقدند سیاست‌های اقتصادی طی سال‌های گذشته دهک‌های پایین جامعه را آسیب‌پذیر کرده است و تورم مزمن اقتصاد ایران این دهک‌ها را بیش از پیش ضعیف‌ خواهد کرد. این پرونده باشگاه اقتصاددانان به بررسی اعتراضات معیشتی حاشیه‌نشینانی پرداخته است که دیگر حاشیه نیستند و امروز طبقه بزرگی از اجتماع ایران را نمایندگی می‌کنند.