از این رو مهم‌ترین چالش شهرداری‌های جهان در هزاره سوم در موضوع تحصیل درآمد خلاصه می‌شود. هرچند فرق اساسی بین دولت‌های محلی جهان با شهرداری‌های ایران به نوع منابع مالی آنها مربوط است به این معنا که در عمده شهرهای جهان «کمک‌های بلاعوض دولتی» یکی از منابع بزرگ شهرداری‌ها را (دولت‌های محلی) تشکیل می‌دهد اما در ایران سهم این منبع در بودجه شهرداری کلان‌شهرهای کشور کمتر از ۵ درصد است و در تهران نیز طی یکی دو سال اخیر سهم این نوع از درآمدهای شهری به صفر مطلق رسیده است. از سوی دیگر مطالعه مقایسه‌ای که میان شهرداری‌های کشور با شهرداری‌های آمریکا صورت گرفته است نشان می‌دهد در تهران بودجه شهرداری مدیون درآمدهای حاصل از تراکم و عوارض ساخت‌وساز است، اما در آمریکا سهم اصلی درآمدهای شهرداری را کمک‌های دولتی تشکیل می‌دهد. به گونه‌ای که مطابق بررسی‌های انجام شده منابع مالی شهرداری‌های جهان که عمدتا پایدار و سالم محسوب می‌شوند در پنج گروه دسته بندی می‌شوند که به ترتیب بزرگی سهم در بودجه عبارتند از: مالیات شهری، عوارض شهری، کمک بلاعوض دولتی، صندوق توسعه شهرداری‌ها و استقراض از بانک‌ها و موسسات اعتباری.

با این حال سهم شهرداری‌های کشور از جمله شهرداری تهران از این منابع در بودجه سالانه چندان قابل توجه نیست و اتکای زیاد به منابع ناپایدار ساخت‌وساز موجب شده است که متناسب با دوره‌های رونق و رکود مسکن، میزان کسب درآمد شهرداری‌ها نیز با نوساناتی روبه‌رو شود. اخیرا نیز مدیران شهرداری تهران اعلام کرده‌اند میزان هزینه‌های اداره پایتخت با بودجه جاری تقریبا در یک سطح قرار گرفته است و همین موضوع اداره هزینه‌های شهر تهران را با مشکلاتی جدی مواجه کرده است. به این ترتیب اگر مدیران شهری تصمیم به فاصله گرفتن از منابع ناپایدار و تامین درآمد از محل فروش تراکم و شهر‌فروشی داشته باشند و در عین حال کیفیت زندگی و اداره پایتخت را ارتقا دهند باید روش‌های نوین تامین مالی را تدوین و طراحی کنند. در صفحه باشگاه اقتصاددانان امروز صاحبنظران و کارشناسان حوزه اقتصاد شهری روش‌های نوین تامین منابع مالی را برای شهرداری‌ها پیشنهاد داده‌اند.