آل‌اسحاق تشریح کرد
غفلت ۴۰ ساله از نظام بازرگانی
یعنی برون‌رفت از بسیاری از مسائل و مشکلات ما به نوع نگاه به حوزه بازرگانی بستگی دارد. او افزود: یک قسمت بزرگ مشکلات اشتغال، رکود، اضافه بودن تقاضا بر عرضه، مشکلات مربوط به حوزه فساد، نارسایی بانکی به چگونگی نگاه ما به نظام بازرگانی وصل است. حتی باید گفت توسعه و امنیت نیز به نظام تجاری وصل است. به ویژه اینکه کشور ما موقعیت خاص ژئوپلیتیکی دارد. ایران به‌عنوان کشوری که ۱۵ همسایه دارد و با شرایط و اقتضائات خاص خود نشان می‌دهد که هاب منطقه است و استفاده بهینه از این هاب بودن این است که چگونه با نظام بازرگانی برخورد کنیم. عضو کنونی هیات نمایندگان اتاق بازرگانی تهران با بیان اینکه ۳۰ سال هم تلاش کردیم که این موضوع در کشور جا بیفتد و اهمیت جایگاه نظام بازرگانی مشخص شود، عنوان کرد: به‌رغم تمام تلاش‌ها، بنا به دلایل گوناگون نظیر موضوعات سیاسی، سابقه تاریخی ایدئولوژیکی و... این اتفاق نمی‌افتد و جای تاسف دارد. آل‌اسحاق اظهار با تاکید بر جایگاه تجارت از دیدگاه بین‌المللی گفت: اگر آخرین دیدگاه‌های توسعه‌ای را از نهادهای بین‌المللی به‌عنوان یک شاخص قبول کنیم، گزارش ۳ ماه قبل بانک جهانی از سازمان‌های جهانی، شاخص کشورهای پیشرفته و درحال توسعه و عقب مانده، به شاخص عمده سطح تجارت مخصوصا تجارت بین‌المللی و سطح حضور و فعالیت یک کشور در شاخص‌های جهانی توجه ویژه کرده‌اند.
یعنی چگونگی برخورد با تجارت و بازرگانی اهمیت ویژه دارد. در همین راستا در کشورمان وقتی به وضع موجود اقتصاد، رکود، حاشیه‌نشینی، فساد بانکی و محیط‌زیست و... فکر می‌کنیم یک بخش عمده آن به چگونگی برخورد با امر تجارت برمی‌گردد. مخصوصا تجارت بین‌الملل و روابط حاکم و الزامات و شرایط حاکم بر آن. او درخصوص مسوولیت انجمن علمی بازرگانی ایران در شرایط کنونی گفت: این انجمن مسوولیت سنگینی دارد که اگر به آن عمل نشود، مشکلات فراوانی ایجاد خواهد شد. نیاز است این امر مهم از مسائل سیاسی جدا شود و به طرف شاخص‌های اقتصادی برود و در این شرایط با متر (معیار) و برخورد اقتصادی و بهره‌وری و شاخص‌های علمی بتوان اقتصاد را سامان داد و حتما این امر شدنی است. آل‌اسحاق از جایگاه کنونی ایران در تجارت بین‌الملل ابراز نارضایتی کرد و گفت: هیچ حوزه‌ای این وضعیت را دیکته نمی‌کند که ما در چنین شرایط اقتصادی باشیم و جایگاه ۲۴ صدمی در روابط اقتصاد بین‌المللی داشته باشیم. این نه شأن تاریخی، نه شأن استعداد ما و نه شأن موقعیت ژئوپلیتیک ما است و نه نیاز کشور ما را برآورده می‌کند.
ارسال نظر